Οι Γονείς Δένδρον, τα Παιδιά Καρποί ( Αγίου Κοσμά του Αιτωλού )

Ένα δένδρο ωσάν το κόψης , ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά· αμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Ομοίως είστενε και οι γονείς, ωσάν το δένδρον. Και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστενε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας· ωσάν ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις την κόλασιν μαζί τους. Είνε μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει , να κατηγορούμεν τη μηλιά η τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά εσείς οι γονείς, οπού είστενε η μηλιά, να γίνωνται και τα μήλα γλυκά.
Από τον καιρόν εκείνον, οπού έκαμεν ο Θεός τον κόσμον, είχανε περάσει τρεις ήμισυ χιλιάδες χρόνοι, οπού δεν είχε πεθάνει παιδίον πρωτύτερα από τον πατέρα. Εις τον καιρόν εκείνον ήτον ένας άνθρωπος , το όνομά του Θαρας (79). Έβαλε τον διάβολον εις την καρδίαν του και έβγαλεν είδωλα να προσκυνούν δια Θεόν οι άνθρωποι. Και από τότε άρχισαν και αποθαίνουν τα παιδιά πρωτύτερα από τούς γονείς , καθώς και τώρα από τις αμαρτίες των γονέων θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας.

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού