Samstag, 20. Januar 2007

Ιωαννης Χρυσοστομος

Οι γονείς που παραμελούν την θρησκευτική αγωγή των παιδιών τους, είναι χειρότεροι κι από τους παιδοκτόνους γιατί οι πρώτοι θανατώνουν την αθάνατη ψυχή των παιδιώντους, ενώ οι δεύτεροι μόνο το θνητό σώμα των παιδιών!

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει:«Γονείς προσέχετε τα παιδιά σας, τι βλέπουν, τι ακούν, πως μιλούν,τι κάνουν, τι θέλουν, που πάνε.Δώστε στα παιδιά σας ευκαιρίες να ψυχαγωγηθούν στη φύση, με τα δημιουργήματα του Θεού, συνδυάζοντας πάντα μια εκδρομή με ένα εκκλησιαστικό και ωφέλιμο πνευματικό προσκύνημα».

Freitag, 19. Januar 2007

Ο Αγιος Στυλιανός , ο προστάτης των μικρών παιδιών

Ό Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ηταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε , τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Ά­γιου Πνεύματος.
Aπό την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Άν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος , μολο­νότι είχε κι εκείνος σάρκα , εν τούτοις δεν άφη­σε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ηταν αγνός , αγνότατος.
Δεν άφησε επίσης να τον κυρίευσει κανένα γη­ινό πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.
Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέ­μησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαι­ρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρε­τής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής , της παντοτεινής ευτυχίας.
H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ή­ταν να πούλησει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφηση και χαρά , είπε:
«Πέταξα μια βαρειά άγκυρα , που με κρατού­σε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώ­ματος. Πέταξα από πάνω μου τήν φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιά­κριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής. Απαλλαγμέ­νος , λοιπόν, ο Αγιος από τα φθαρτά , άλλα και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του , διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα , σκέφτεται πως θα ζήσει τιμιωτερα και αγιώτερα τη ζωή του.
Πόσο ανώτερον κάμνει τον άνθρωπο η διδα­σκαλία του Χριστού , από τη διδασκαλία των φιλο­σόφων! Αυτό το βλέπωμε , εάν συγκρίνωμε την πράξη αυτή του Αγ. Στυλιανού με εκείνο που έκανε ένας αρχαίος φιλόσοφος , Κράτης ονόματι. Και εκείνος κατάλαβε ότι ο πλούτος είναι τύραν­νος. Τον δουλεύει ό άνθρωπος σαν αφεντικό του. Εί­ναι σκλαβωμένος ο άνθρωπος στον πλούτο του και είναι δεμένος. Δεν είναι ελεύθερος. Γι´αυτό και αυτός πήρε τα χρήματα του , ανέβηκε σ´ έναν πα­ραθαλάσσιο βράχο και από εκεί τα πέταξε στη θά-
λασσα , φωνάζοντας συγχρόνως: «Κράτης Κράτη τα ελεύθεροι». Εγώ δηλ. ό Κράτης με το να πετά­ξω τα λεφτά μου στη θάλασσα ελευθερώνω τον Κράτητα , τον εαυτόν μου.
Κι' o Κράτης ελευθερώθηκε μεν από τα χρή­ματα του , αλλά δέθηκε περισσότερο από τον εγωι­σμό του. Πέταξε τα χρήματα του για να του πούνε ένα «μπράβο». Οι οπαδοί του Χριστού όμως τα απο­χωρίζονται , και συγχρόνως κτυπούν τα πάθη τους και κυρίως τον εγωϊσμόν. Αγωνίζονται να ελευθε­ρωθούν από το τυραννικόν πάθος του εγωισμού , διότι και η φιλοπλουτία είναι παιδί του εγωισμού. Για να απαλλαγούν όμως από τα πάθη και τον εγωϊσμόν αρχίζουν ισόβιο αγώνα , έχοντας συγχρό­νως και τη Θεία Χάρη βοηθόν.
Ο Κράτης ένας ήταν αν που το έκαμε αυτό οδη­γούμενος από τη φιλοσοφία , οι Χριστιανοί όμως που το πετυχαίνουν εφαρμόζοντας την διδασκαλία του Χριστού είναι εκατομμύρια. Πράγματι σε κά­θε γενιά πόσα εκατομμύρια εγκαταλείπουν τα εγ­κόσμια και ζουν θεληματικά φτωχοί. Ενα από τα τρία προσόντα του μοναχού είναι η ακτημοσύνη. Ολα τα πλήθη των μοναστών «αποθέτουν πάντα όγκον» όχι για ένα κούφιο μπράβο , αλλά για να αποκτήσουν την Βασιλείαν του Θεού. Δίνουν τα γη­ινα και παίρνουν τα επουράνια. Δίνουν τα ρέοντα και παίρνουν τα μόνιμα και παντοτεινά. Αποθέτουν το βάρος του πλούτου για να μπορούν ελεύθεροι να τρέχουν για να εισέλθουν στην Βασιλείαν του Θεού. Εχουν υπ´όψει τους το « ως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την Βασιλείαν του Θεού » , που είπε ο Κύριος. Πόσο λοιπόν ανώτερη είναι η διδασκαλία του Χριστού από την φιλοσοφίαν των ανθρώπων.
Με μοναδική πλέον περιουσία τα ενδύματα του , αρχίζει ένα σκληρό και αγωνιστικό στάδιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Αφού , λοιπόν, με τις ευεργεσίες του , ανέβασε ο μακάριος Στυλιανός τον γηινό θησαυρό του στους ουρανούς , και τον ασφάλισε , πήγε σε ένα μονα­στήρι και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Από τη στιγμή εκείνη καμμιά γηινή σκέψη , καμμιά υλική παρένθεση δεν μπορεί να τον απομακρύνει από την πίστη του και την προσευχή του. Τίποτε άλλο δεν φροντίζει και τίποτε άλλο δεν ε­πιδιώκει , παρά μονάχα ό,τι είναι αρεστό στο άγιο θέλημα του Θεού. Αγωνίζεται πως να αρέσει στον Κύριο , πως να τελειοποίησει την ψυχή του , πως να κερδίσει τον Παράδεισο. Καμμιά δική του θέληση , που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού , δεν βρίσκει θέση στην ζωή του. Η αυστηρή ασκητική του ζωή είναι απερίγρα­πτη. Η αγιότης του αρχίζει να αστράφτη. Η ταπει­νοφροσύνη του λαμποκοπάει. Η αγνότης του θαμ­πώνει. Η νηστεία του είναι αυστηρότατη. Η προσευ­χή του αληθινή επικοινωνία με τον Θεό. Οι αγρυ­πνίες του είναι θαυμαστές. Τρεις στόχους έβαλε για σκοπό του να επιτύχει ως μοναχός: την ακτημοσύνη , την αγνότητα και την υπακοή. Τους τρεις αυτούς στόχους τους πέτυχε. Και στις τρεις αυτές αρετές πήρε , σαν να πούμε , άριστα ο Αγιος Στυλιανός. Την ακτημοσύνην του την είδαμε. Δεν κράτη­σε για τον εαυτό του από την περιουσία του τίπο­τε απολύτως. Ούτε φρόντισε ν' απόκτησει ποτέ στη ζωή του κάτι τι και αυτός. Εζησε με φτώχεια και τελεία ακτημοσύνη.
Την αγνότητα του επίσης και την ηθικότητα του την κράτησε πολύ ψηλά. Κρατούσε την ψυχή του καθαρή «άπό παντός μολυσμου σάρκας και πνεύματος». Αγωνιζότανε στις επιθέσεις του ε­χθρού να μη τον αγγίξει η βρωμερή αμαρτία. Στο μυαλό του στριφογύριζαν πάντα τα λόγια τού Κυρίου μας που είπε:«Μακάριοι οί κα­θαροί τη καρδία , ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Ευτυχισμένοι δηλαδή και καλότυχοι είναι όσοι έχουν καθαρή την καρδιά τους από τη βρώμα της ανηθικότητος διότι αυ­τοί θ' αξιωθούν να δούνε το Θεό στη Βασιλεία των Ουρανών. Η υπακοή του στο Γέροντα του και τους άλ­λους ήταν παραδειγματική. Αγωνίστηκε σκληρά νά κόψει «το δικό του θέλημα», που στηρίζεται στον εγωισμό. Είναι πολύ δύσκολο νά κόψη κανείς το θέλημα του. Αυτό το ξέρουν όσοι αγωνίζονται τον πνευματικόν αγώνα. Ο Αγιος Στυλιανός πολέμησε στο Μοναστήρι εκείνο σκληρά εναντίον των τριών εχθρών , της σάρκας , του κόσμου και του διαβόλου. Για να καταβάλει τον κάθενα από αυτούς χρειάσθηκε πόλεμος πολυχρόνιος , σκληρός και ανύστακτος.
Στις τρεις αυτές λέξεις κρύβονται ηρωισμοί και παλαίσματα υπεράνθρωπα.
Ετσι ο Αγιος Στυλιανός αποδεικνύεται λαμπρό αστέρι της ασκητικής ζωής.
Γίνεται παράδειγμα σε νεότερους και παλαιότερους. Ολοι τον θαυμάζουν και τον προβάλλουν σαν παράδειγμα. Τον έχουν σαν πρότυπο μιμήσεως.
Άλλα η αυστηρότης εκείνη του ασκητικού βίου δεν του ειναι αρκετή , θέλει να πλησίασει περισσότε­ρο στην τελειότητα. Επιθυμεί , τώρα την πλήρη μόνωση τον αυστηρότατο ασκητισμό: τον αναχωριτισμό. Αποχαιρετάει τους αδελφούς μονα­χούς στο Μοναστήρι και αποσύρεται ο Αγιος μακρυά σε έρημο και ακατοίκητο μέρος. Εκει στην έρημο κατασκηνώνει σ' ένα σπήλαιο.
Το νέο στάδιο της ασκητικής του ζωής είναι ουράνιας τελειότητος. Οι μέρες και οι νύχτες του κυλούν με λογισμούς , με σκέψεις και προσευχές για τον Τρισυπόστατο Θεό. Ψάλλει ολόψυχα το μεγαλείο του Θεού. Υμνεί την Αγία Τριάδα. Ζεί ενωμένος με τον Θεό! Τίποτε δεν διασπά την θεϊκή του γαλήνη.
Ο­λα όσα βρίσκονται γύρω του και όσα προβάλλουν στον μακρυνό του ορίζοντα δεν είναι τίποτε άλλο , παρά αποδείξεις του Δημιουργού. Μελέτα τα δημιουργήματα του Θεού και δυναμώνει πιο πολύ ή πίστη του. Νοιώθει καλά εκείνο που λέγει ο Απόστολος Παύλος « Τά γάρ αόρατα του Θεό ο τοΐς ποιήμασι νοούμενα κ α θ ο­ρά τ α ι ή τε άΐδιος αύτου δ ύ ν αμις καΐ θειότης».
Ο σημερινός άνθρωπος , δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει τα έργα το Θεό , που τον βοηθούν στο να πιστεύει στο Θεό. Ζεί χωμένος μέσα στις τερά­στιες πόλεις , μέσα στις πελώριες πολυκατοικίες ή στο θόρυβο των εργοστασίων. Απομακρύνθηκε έ­τσι από τη φύση , απομακρύνθηκε από τα δημιουρ­γήματα του. Βλέπει περιωρισμένα τα δικά του δη­μιουργήματα μόνον. Γι´αυτό απομακρύνεται από τον Θεό και λιγοστεύει η πίστη του συνεχώς.
Οι αστρονόμοι , οι οποίοι παρατηρούν συνεχώς τα ουράνια σώματα , τα πολυάριθμα άστρα , τα έρ­γα του Θεό , είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι. Ο μεγάλος αστρονόμος Κέπλερ , όταν άκουε το όνο­μα του Θεού , σηκωνόταν όρθιος και έβγαζε το καπέλλο του.
Και ο ερημίτης Στυλιανός εκεί στην ησυχία της έρημου είχε τον καιρόν να παρατηρεί τα δημι­ουργήματα του Θεού και να φιλοσοφεί επάνω σ' αυτά. Εβλεπε τον Δημιουργόν σε όλα , διότι εσκέπτετο , ότι ήταν αδύνατον να γίνει μόνος του αυτός ο τρισμέγιστος κόσμος , τόσον ωραίος , σκόπιμος και αρμονικός. Εβλεπε τον Θεόν στα απειροπληθή άστρα του ουρανού , που στροβιλίζονται στο αχανές διάστημα με τόση ταχύτητα , άλλα και ακρίβειαν.
Εβλεπε τον Θεό στον γίγαντα της ημέρας τον ήλιο ο οποίος με το να κρατεί κανονική απόστασιν από την γή , δίδει με την θερμότητα του ζωή στους ανθρώπους , τα ζώα και σ' όλην την γύ­ρω φύση. Εβλεπε τον Θεό στο νεράκι που κελλάριζε στις βρυσούλες του βουνού και τον δρόσιζε. Σκεφτόταν ότι το νερό αυτό ήταν κάτω στις θάλασσες και τους ωκεανούς και όμως η πανσοφία και παντοδυ­ναμία του Θεού το ανεβάζει στο βουνό. Το εξατμί­ζει , το κάνει αραιότατο και ανάλαφρο σύννεφο. Το μεταφέρει με τον αέρα στα βουνά , το κάνει ψηλή βροχούλα , το ραντίζει σε όλο τό πρόσωπο της γης και την ποτίζει. Το εναποθηκεύει στα σπλάχνα των ορέων σε τεράστιες αποθήκες και το δίδει λίγο - λί­γο στις βρυσούλες , που τρέχουν συνεχώς! Εβλεπε τον Θεό στα αναρίθμητα ζώα τα μι­κρά και τα μεγάλα , που δημιούργησε ο Θεός «κατά γένος και κατά είδος». Κοίταζε την ποικιλίαν των δένδρων και των φυτών και σκεφτόταν , αν δεν τα έφτιαχνε αυτά ο Θεός , θα ήταν αδύνατον η ζωή των ανθρώπων και των ζώων. Διότι όλα αυ­τά τρέφονται από το φυτικόν βασίλειον.
Τα έβλεπε όλα αυτά και αναφωνούσε με τον Δαυίδ: «Οι ουρανοί διηγούνται δό ξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα». Ξεσπού­σε κατόπιν σε δοξολογία , λέγοντας: «Ώ ς έμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε! Πάντα έν σοφία έποίησας. Επληρώθη ή γη της κτίσεως Σου»!
Δύο βιβλία διάβαζε συνεχώς στην έρημο: το βιβλίο της φύσεως και το βιβλίον της Αγίας Γραφής. Η καρδιά του , η διάνοια του , η ψυχή του , όλη ή ύπαρξης του είναι ολόθερμα δοσμένη στον Θεό. Θείο και ιερό ρίγος διαπερνά την ασκητική σάρκα του , καθώς η ψυχή του εμβαθύνει στο κάλ­λος της θείας Δημιουργίας. Το άγιο πάθος της αγάπης του οσίου Στυλια­νού προς το πανάγιο Ονομα του Θεού τον συγκλο­νίζει. Ολη η δύναμη του είναι συγκεντρωμένη στη θεία αυτή αγάπη. Εγκαταλείπει έτσι ό Αγιος το σαρκικό εγώ του. Παύει να φροντίζη για την τροφή του. Γίνεται όλος ακμή πνεύματος και ψυχής. Μπορεί να πει και αυτός «ζω δέ ούκέτι έγώ, ή δέ έν έμοί Χριστός». Τρεφόταν με χόρτα της ερήμου. Και όταν δεν υπήρχαν αυτά , ο Θεός δεν τον άφηνε. Ο Θεός , που θαυματουργεί δια τους Αγίους και μέσω των Αγίων , δεν άφηνε τον σεβάσμιο όσιο να εξαντληθεί από την πείνα. Τον κράτησε στην ζωή στέλνοντας του τροφές με τους αγγέλους, όπως έστελνε και στους άλλους Αγίους , στον Προφήτη Ηλία, τον Αγίο Μάρκο τον Αθηναίο τον φιλόσοφο και λοιπούς.
Πολλά χρόνια έζησε τη σκληρή ζωή του άναχωρητού. Πάλεψε στην έρημο έπι δεκαετίας ολό­κληρες σκληρά με τον διάβολο και τον εαυτό του. Πάλεψε να
ξεριζώσει τα πάθη του , να από­κτησει τις αρετές και να φθάσει στην αγιότητα που θέλει ο Θεός , ο Οποίος είπε: «γίνεσθε Αγιοι , ότι Εγώ Αγιος ειμί».
Ο Δημιουργός ήθελε να ζήσει ακόμη ο Αγιος Στυλιανός , για να λαμποκοπάει με την αρετή του και να παραδειγματίζει με την αυστηρότητα της ασκητικής του ζωής. Ηθελε η έμψυχος εκείνη στήλη της εγκράτει­ας , ο φωτεινός λύχνος της ερήμου , να λάμψει σ' όλα τα πέρατα της γης. Ηθελε ο Θεός να φανούν οι ποικίλες αρετές του. Ο λύχνος όμως πρέπει να βρίσκεται ψηλά , για να φέγγει σ' όλους και όχι να κρύβεται και να χά­νεται η λάμψη του. Ετσι και εκείνοι , που φεγγο­βολούν με τις αρετές τους , τους φανερώνει ο Θεός για να γίνονται φως στο δρόμο της ζωής των άλ­λων. Ετσι και ο Αγιος Στυλιανός , άφου με τους σκληρούς ασκητικούς αγώνας του στολίστηκε με τις αρετές και ήταν σαν λαμπάδα , με το γλυκό και ζεστό φως , άφου έφθασε σε ύψη δισθεώρητα αρε­τής , μπορούσε να χύσει στο λαό το ιλαρό φως της αγιότητος του , προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν αν­θρώπων. Ο δίκαιος Θεός θα έδειχνε ακόμη στον κόσμο πως αντιδοξάζει εκείνους , που λατρεύουν το όνο­μα Του και Τον δοξάζουν.
Διαδόθηκε , λοιπόν, η φήμη του Αγίου Στυλια­νού παντού. Πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν μ' ευλάβεια προς τον Αγιον για να θαυ­μάσουν την αγιότητα του και ν' αποκομίσουν ψυχι­κά και σωματικά αγαθά. Η αγία του μορφή , τα σοφά του λόγια , οι προτροπές του άλλαξαν την ζωή πολλών ανθρώπων. Πολλοί ήταν εκείνοι που γοητευμένοι από την ασκητικότητα του , εγκατέ­λειπαν τον κακό εαυτό τους και μετανοούσαν και αναγεννιόνταν ψυχικά. Συγκινητικές ήταν οι εκδηλώσεις των Χριστια­νών που τον επισκέπτονταν στην έρημο , εκεί στο ασκητήριο του. Ηξερε να γαληνεύει τις ταραγμένες ψυχές. Κοντά του έτρεχαν και άλλοι ασκητές για να ενι­σχυθούν με τα λόγια του και την λάμψη του στο σκληρό ασκητικό βίο. Εγνώριζεν ο Αγιος Στυλιανός , ότι για να κερδίσει κανείς την Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να έχει την ψυχή του , σαν την ψυχή των μικρών παι­διών. Του έκαναν εντύπωση τα λόγια του Κυρίου: «Έαν μή στραφήτε καί γένησθε ώς τα παιδία ού μή είσέλθητε είς τήν Βασιλείαν τών Ουρα­νών». «Τών γαρ τοιούτων εστίν , ή Βασιλεία του θεού», τών μικρών παιδιών δηλαδή που είναι αθώα. Ηξερε , ότι τα παι­διά έχουν αγγελικές ψυχές. Το κτυπάει ο πατέρας του και πάλι πηγαίνει σ' αυτόν. Τον κτυπάει ο φί­λος του και δεν του κρατάει κακία , αλλά σε λίγο πάλιν παίζουν μαζί. Ενώ οι μεγάλοι το κρατούν σαν κα­μήλα μέσα τους. Γι´αυτό ήθελε να τα βοηθάει , να τα προστατεύει τα παιδιά. Και στην αγία του εκείνη επιθυμία ο Παντο­γνώστης Θεός του έδωσε την Χάρη Του , να μπορεί να κάνει θαύματα.
Ο Θεός βράβευσε το ιερό του αίσθημα και του έδωσε την θαυματουργική δύναμη να θεραπεύει τα ασθενεί παιδιά. Μητέρες από κον­τινά και μακρινά μέρη , με φορτωμένα στους ώμους ανάπηρα και άρρωστα παιδιά έτρεχαν , με πόνο καί πίστη, κοντά στον Αγιο για να ζητήσουν την θεραπείαν των παιδιών τους. Μέρες ολόκληρες βάδιζαν μέσα σ' έρημα μέρη για να βρουν την δοξασμένη από τον Θεό ασκη­τική σπηλιά του Αγίου Στυλιανού. Και όταν έφθασαν εκεί , με δάκρυα στα μάτια έπεφταν στα πόδια του Γέροντα ασκητή , δόξαζαν τον Θεό , που τον συνάντησαν και τον παρακαλού­σαν να γιατρέψει τά παιδιά τους. Ο Αγιος Στυλιανός γεμάτος καλωσύνη και συμπόνοια έπαιρνε
τ' άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε το Θεό να τα γιατρέψει. Ο Δεσπότης των Ουρανών άκουγε την ολόψυ­χη προσευχή του και ο Αγιος θαυματουργούσε. Παιδιά άρρωστα εύρισκαν την υγειά τους.
Πα­θήσεις διαφόρων ειδών εξαφανίζονταν. Μπροστά στη δύναμη του Θεού
καμιά αρρώστια δεν μπο­ρούσε ν' αντισταθεί. Μανάδες έκλαιγαν από χαρά έξω από το ασκητήριο του. Και άλλες καταφιλούσαν με σεβα­σμό και ευγνωμοσύνη το χέρι του Αγίου γέροντα , δοξάζοντας τον Θεόν. Δοξολογούσε κι' εκείνος ακατάπαυστα το Α­γιο Ονομα Του και τον ευχαριστούσε για τα θαύ­ματα αυτά , που τον αξίωνε να κάνει. Επειτα γεμάτος στοργή κοίταζε τα αθώα πλασματάκια που είχαν λυτρωθεί από την αρρω­στιά. Ενα γλυκό χαμόγελο , χαμόγελο αγγελικό άνθιζε στο πρόσωπο του σεβασμίου ασκητού. Τα θαύματα όμως αυτά γινόταν γνωστά σ' όλα τα μέρη και κόσμος πολύς έτρεχε στον Αγιο Στυλιανό για να τον παρακάλεσει να γιατρέψει από κάποια ασθένεια τα παιδιά του.
Ετσι δόξαζε ο Αγιος Θεός το όνομα του ο­σίου Στυλιανού που αφιέρωσε την ζωή του για την δό­ξα του Θεού. 'Αλλά δεν ήταν μόνο τα θαύματα της θεραπεί­ας των παιδιών που δόξαζαν το όνομα του ταπει­νού Αγίου Στυλιανού. Ο Αγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού , διότι έκανε τους άτεκνους εύτεκνους , με την προσ­ευχή του. Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες τεκνοποιούσαν. Πολλοί πιστοί Χριστιανοί με την ευλογία του , αν και ήταν άτεκνοι πρωτύτερα , απέκτησαν ωραία και γεμάτα υγεία παιδιά.
Πολλοί μάλιστα καλοί Χριστιανοί και μετά την κοίμηση του , επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου και ζωγραφίζοντες σαν τάμα την εικόνα του , α­πέκτησαν παιδιά , αν και είχαν χάσει την ελπίδα πια να τεκνοποιήσουν.
Εν' τώ μεταξύ άπ' όλα τα μοναστήρια πήγαι­ναν στον γέροντα ασκητή για να
ευφρανθούν κον­τά του , το άρωμα της αγιότητας του. Μοναχοί και ασκητές ζητούσαν από τον Αγιο δάσκαλο συμβουλές , για το πως πρέπει να αντιμε­τωπίζουν τους πειρασμούς και πως να επιβάλλουν την γαλήνη στα κοινόβια τους. Ολοι τον έβλεπαν σαν πρότυπο αγίας ασκητι­κής ζωής. Η προσωπικότητα του ήταν γεμάτη τα­πεινοφροσύνη και άστραφτε από ουράνιο κάλλος.
Και εκείνος ακούραστος με αγγελική γαλήνη τους δίδασκε , τους καθοδηγούσε , τους γέμιζε την καρδιά , τους στερέωνε στην πίστη , τους διέλυε τις αμφιβολίες. Ειρήνευε με τις συμβουλές του από μακρυά όσα μοναστήρια είχαν εσωτερικές διχόνοιες. Ετσι έζησε κι έτσι δόξασε τό όνομα του Θεού και δοξάσθηκε από τον Ουράνιο Πατέρα ο Αγιος Στυλιανός. Οταν έφθασε σε βαθειά γεράματα , έστειλε ο Θεός τους Αγγέλους Του και πήραν την αγίαν του ψυχή , για να την αναπαύσουν από τους πολύ­χρονους κόπους , τις στερήσεις και την σκληρότητα της ασκητικής ζωής. Κοιμήθηκε , λοιπόν, ο Αγιος πλήρης ημερών και αρετών.
Που τον έθαψαν , δεν γνωρίζουμε , ούτε διεσώθηκαν άλλα στοιχεία από την κουρασμένη και αγιασμένη ζωή του. Εμεινε όμως το όνομα του. Τον σέβεται και τον τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανωσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και προπάντος για τα άρρωστα παιδιά τους. Κτίζουν στο όνομα του μεγαλοπρεπείς Ναούς. Στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ναοί του Αγίου Στυλιανού στον Γκύζη και στον Καρρέα. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την κοίμηση του. Και σήμερα ο Αγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης των παιδιών. Λένε μάλιστα, ότι από την λέξη
<< στυλώνει>> που σημαίνει << στηρίζει τη υγεία των παιδιών>>.
Ο Αγιος εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του που συμβολίζει , ότι είναι ο προστάτης των νηπίων. Η μνήμη του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται στις 26. Νοεμβρίου.

Επίλογος
Οπως είδαμε ο Αγιος Στυλιανός είναι προ­στάτης των μικρών παιδιών. Και είναι αλήθεια , ότι οι γονείς τρέχουν στον Αγιο να τα θεραπεύσει από τις διάφορες ασθένειες του σώματος. Δεν τρέ­χουν όμως στον Αγιο να τα προστατέψει και από τις ασθένειες της ψυχής. Τα παιδιά πάσχουν από ελαττώματα και πά­θη. Είναι κακοκέφαλα και ατίθασα, νευρικά και ανάποδα. Τα επηρεάζει ο Σατανάς και τα παρακι­νεί στο κακό και την αμαρτία. Τα κάνει αγνώρι­στα στο σπίτι. Κινδυνεύουν επίσης τα παιδιά από τους κακούς και φαύλους ανθρώπους , καθώς και από τις κακές παρέες. Παρασύρονται και παίρ­νουν τον κακό δρόμο.
Αι λοιπόν, σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει οι γονείς να καταφεύγουν στον
Αγίο Στυλιανό. Είναι πρόθυμος να τα βοηθεί , να τα προστατεύει και να τα θεραπεύει όχι μόνον σωματικά , άλλα και ψυ­χικά , αρκεί φυσικά να κάνει και εκείνος που τον παρακαλεί το καθήκον του. Αλλά και εκτός της ειδικής αυτής περιπτώσε­ως , η ζωή του μας καλεί και εμάς να εργασθούμε τα έργα της ευσέβειας , της σωφροσύνης, της δικαι­οσύνης , της ελεημοσύνης. Μας καλεί στην θερμή πίστη , αν θέλουμε να δούμε Θεού πρόσωπο κατά την ημέρα της Κρίσεως. Μας καλεί να ζήσωμε με έργα το θέλημα του Θεού για να παραλάβουν και τη δική μας την ψυχή οι άγγελοι και να την οδηγή­σουν στην αιώνια ευτυχία και μακαριότητα των Ουρανών !!! ΑΜΗΝ !!!


Από το βιβλίο: ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ << Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ >>
του Αρχ. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Εκδόσεις: << Ορθόδοξου Τύπου >>

Donnerstag, 11. Januar 2007

Η υπερπροστασία αφήνει ανώριμα τα παιδιά

Ένα άλλο πάλι που βλάπτει τα παιδιά, είναι η υπερπροστασία , δηλαδή η υπερβολική φροντίδα , η υπερβολική αγωνία και το άγχος των γονέων. Ακούστε ένα περιστατικό. Μια μητέρα μου παραπονιόταν ότι το παιδί της , πέντε χρονώ, δεν υπάκουε. Της έλεγα: « εσύ φταίεις », αλλά δεν το καταλάβαινε. Κάποια φορά επήγαμε με την μητέρα αυτήν έναν περίπατο στη θάλασσα με το αυτοκίνητό της. Είχε μαζί της και το παιδί. Σε λίγο ο μικρός ξέφυγε από το χέρι της κι έτρεξε προς την θάλασσα. Υπήρχε , μάλιστα , ένας σωρός από άμμο κι από την πίσω πλευρά του απότομα απλωνόταν η θάλασσα. Η μητέρα αγχώθηκε, ήταν έτοιμη να φωνάξει , να τρέξει , διότι είδε τον μικρό στην κορυφή του σωρού με απλωμένα τα χέρια να κάνει ισορροπία. Εγώ την καθησύχασα , της είπα κι εγύρισε την πλάτη προς το παιδί και λίγο λοξά παρακολουθούσα. Όταν ο μικρός απελπίσθηκε να προκαλεί την μητέρα του ,για να την τρομάξει και να φωνάξει , όπως συνήθως, σιγά-σιγά κατέβηκε ήσυχος και μας επλησίασε. Αυτό ήταν ! Τότε πήρε η μητέρα το μάθημα της σωστής αγωγής. Μια άλλη μητέρα παραπονιόταν για τον μοναχογιό της ότι δεν τρώει όλα τα φαγητά και κυρίως το γιαούρτι. Ο μικρός θα ήταν περίπου τριών χρονώ και την επαίδευε την μάνα καθημερινά. Της λέγω:« Θα κάνεις το εξής. Θα αδειάσεις το ψυγείο από όλα τα τρόφιμα. Θα το γεμίσεις με ορισμένη ποσότητα γιαούρτι. Θα ταλαιπωρηθείτε και οι γονείς για μερικές ημέρες. Ήλθε η ώρα του φαγητού; Θα δώσεις στον Πέτρο γιαούρτι. Δεν θα το φάει. Το βράδυ το ίδιο , την άλλη μέρα το ίδιο. Ε , μετά θα πεινάσει , κάτι θα δοκιμάσει. Θα κλάψει , θα φωνάξει. Θα τα υποστείτε. Μετά θα το φάει ευχαρίστως ».Έτσι συνέβηκε κι έγινε το γιαούρτι το καλύτερο φαγητό για τον Πέτρο. Δεν είναι δύσκολα αυτά. Κι όμως πολλές μητέρες δεν τα καταφέρνουν και δίνουν πολύ αρνητική αγωγή στα παιδιά τους. Μητέρες που κάθονται πάνω από τα παιδιά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν , δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους. Ενώ πρέπει να αφήνεις το παιδί μόνο του να ενδιαφερθεί για την πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις . Όταν κάθεσαι συνεχώς από πάνω τους , τα παιδιά αντιδρούν. Αποκτούν νωθρότητα , μαλθακότητα και συνήθως αποτυγχάνουν στη ζωή. Είναι ένα είδος υπερπροστασίας , που αφήνει ανώριμα τα παιδιά. Πριν από λίγες ημέρες ήλθε απελπισμένη μια μητέρα για τις συνεχείς αποτυχίες του γιου της στις εισιτήριες εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Άριστος μαθητής στο δημοτικό, άριστος στο γυμνάσιο, άριστος στο λύκειο. Στη συνέχεια αποτυχίες, αδιαφορία του παιδιού, αντιδράσεις περίεργες.« Εσύ φταις ,της λέω της μάνας , κι είσαι και μορφωμένη! Τι θα έκανε το παιδί; Πίεση , πίεση , πίεση όλα τα χρόνια , « να είσαι πρώτος , να μην μας ντροπιάσεις , να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία ». Τώρα εκλώτσησε , δεν θέλει τίποτα. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει , όταν το αφήσεις ελεύθερο ».

Από το βιβλίο « Λόγοι περί αγωγής των παιδιών »
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2004

Τα παιδιά πρέπει να χορτάσουν στο σπίτι στοργή και αγάπη

Το παιδί έχει ανάγκη από πολλή αγάπη και στοργή και από πολλή καθοδήγηση. Θέλει να καθήσης κοντά του , να σου πη τα προβλήματά του , να το χαϊδέψης , να το φιλήσης. Όταν το μικρό παιδί είναι καμμιά φορά ανήσυχο και κάνη σκανταλιές , αν το πάρη η μάνα στην αγκαλιά , το χαϊδέψη και το φιλήση , ηρεμεί , γαληνεύει. Αν χορτάση στοργή και αγάπη , όταν είναι μικρό , ύστερα έχει δύναμη να αντιμετωπίση τα προβλήματα της ζωής. Σήμερα όμως τα περισσότερα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους για λίγο το βράδυ και δεν χορταίνουν αγάπη. Πολλές φορές οι γονείς που είναι εκπαιδευτικοί ή γιατροί και ασχολούνται στην δουλειά τους με παιδιά δίνουν την στοργή τους στα ξένα παιδιά και , όταν γυρίζουν στο σπίτι , δεν έχουν στοργή για τα δικά τους παιδιά. Είναι κουρασμένοι. Έχει τελειώσει πια η μπαταρία. Ο πατέρας από την μια μεριά ξαπλώνει στην πολυθρόνα , παίρνει και την εφημερίδα να διαβάση κανένα νέο και δεν ασχολείται καθόλου με τα παιδιά . Πάει κοντά του το παιδάκι και , αντί να του μιλήση , αντί να το χαϊδέψη λίγο , το διώχνει. Η μάνα από την άλλη πάει να ετοιμάση κάτι για φαγητό , οπότε ούτε αυτή δεν ευκαιρεί να ασχοληθή με τα παιδιά , κι έτσι τα καημένα μεγαλώνουν στερημένα από αγάπη. Ή , βλέπεις , μερικοί αξιωματικοί , που είναι συνηθισμένοι να επιβάλλουν αυστηρές τιμωρίες στους φαντάρους , όταν δεν υποτάσσωνται , θέλουν και στην οικογένεια να επιβάλουν στρατιωτική πειθαρχία και φέρονται σκληρά στα παιδιά τους ή δίνουν χαστούκια για το παραμικρό. Ή μερικοί δικαστικοί, όταν το παιδί κάνη καμμιά ζημιά, κάνουν και στο σπίτι δικαστήριο. Δεν φέρονται στα παιδιά με στοργή και αγάπη , γι´ αυτό μετά και αυτά θα έχουν ψυχολογικά προβλήματα.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ`
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εκλογή επαγγέλματος

Γέροντα , μερικοί γονείς κατευθύνουν τα παιδιά τους προς το δικό τους επάγγελμα, και μάλιστα πολλές φορές γίνονται πιεστικοί.
Όχι, δεν κάνουν καλά. Δεν πρέπει να πιέζουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτό που αναπαύει τους ίδιους , αν αυτό δεν αναπαύη και εκείνα. Γνώρισα έναν νέο που ήθελε να σπουδάση θεολογία και να γίνη ιερέας. Η μάνα του όμως δεν το άφηνε. Τον πίεζε να πάη ιατρική. Το παιδί είχε μάθει βυζαντινή μουσική και έψελνε. Είχε κάνει μόνος του και ένα όργανο μουσικό και έβρισκε τους ήχους. Ήξερε τα μουσικά απέξω. Είχε χάρισμα. Έφτιαχνε τροπάρια , ακολουθίες … Μόλις τελείωσε το γυμνάσιο , έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Θεολογική Σχολή. Η μάνα του έπαθε νευρικό κλονισμό από τη στενοχώρια της. Ερχόταν ύστερα και με παρακαλούσε: « Κάνε προσευχή , Πάτερ , να γίνω καλά , και ας κάνη ό,τι θέλει το παιδί μου ». Μόλις έγινε καλά , πάλι δεν τον άφηνε να κάνη αυτό που ήθελε. Ύστερα και αυτός τα παράτησε όλα και τελικά χαραμίστηκε. Εγώ λέω στους νέους που βλέπω να προβληματίζωνται ποια επιστήμη να ακολουθήσουν: " Δέστε ποια επιστήμη σας αρέσει , ώστε να κάνετε αυτό που είναι στην φύση σας". Αν δεν είναι στη φύση τους αυτό που σκέφτονται να πάρουν , προσπαθώ να τους κάνω να δώσουν την καρδιά τους σε αυτό που είναι στη φύση τους , για να βοηθηθούν. Τους βοηθάω δηλαδή να ακολουθήσουν την επιστήμη που θέλουν και να κάνουν το επάγγελμα που είναι ανάλογο με τις δυνάμεις τους , φθάνει να το κάνουν κατά Θεόν. Έχει κλίση κάποιος στην μουσική; Να γίνη μουσικός ή καλός ιεροψάλτης , που θα βοηθάη με την ζωή του και με την ψαλτική του όσους θα τον ακούν, ώστε να αγαπήσουν την Εκκλησία και την προσευχή. Έχει κλίση στην ζωγραφική; Να γίνη ζωγράφος ή αγιογράφος και να κάνη με ευλάβεια εικόνες , που θα κάνουν θαύματα. Έχει κλίση σε κάποια επιστήμη ; Να αφοσιωθή σε αυτήν και να εργασθή με φιλότιμο. Και να δήτε , φαίνεται από μικρός κανείς τι κλίση έχει . Μια φορά στο Μοναστήρι στο Στόμιο , είχε έρθει κάποιος με δύο ανηψάκια του. Το ένα , έξι-επτά χρονών, κάθησε κοντά μας και συνέχεια μας έκανε διάφορες ερωτήσεις. Το ρωτάω: " Τι θα γίνης , όταν μεγαλώσης;" . « Δικηγόρος ! », μου λέει. Το άλλο το χάσαμε. Ρωτάω τον θείο του: « Που πήγε το άλλο το παιδί; » μήπως πέση σε κανέναν γκρεμό». Βγαίνουμε έξω να το βρούμε και ακούμε κάτι χτυπήματα στο μαραγκούδικο. Πάμε μέσα, και τι να δούμε; Το σανίδι που είναι στον μπάγκο , όπου πλανίζουμε και είναι πολύ λείο, το είχε κάνει με το σκεπάρνι χάλια! « Τι θα γίνης , όταν μεγαλώσης; », το ρωτάω. " Επιπλοποιός !» ,
μου λέει. « Να γίνης , του λέω. Χαλάλι που χάλασε το σανίδι! Δεν πειράζει! ».

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ`
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Έλεγε ο γέρων Παίσιος :
Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή. Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού. Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο. Ο Διάβολος προσπαθεί να τα καταστρέψει όλα για να μη βρει η νέα γένια καλή «μαγιά» για να «ζυμωθεί». Πρέπει να απλοποιήσουμε την ζωή μας. Η πολυτέλεια κουράζει. Είναι μερικοί που συνεχεία θέλουν να αλλάζουν έπιπλα κλπ. Τρέχουν μετά να βγάλουν περισσότερα χρήματα και έτσι γεμίζουν άγχος.

Είπε πάλι. Καλό είναι η οικογένεια να έχει τον ίδιο πνευματικό. Ο άντρας , η γυναίκα , τα παιδία , αυτό βοηθά πολύ.

Ένας πιστός τον ρώτησε. Γέροντα, σήμερα πήραν βαθμούς τα παιδία και είναι στεναχωρημένα. Κοίτα να δεις , σήμερα οι μεγάλοι θέλουν να παίρνουν πολλά λεφτά με λίγη δουλειά , και οι μικροί να παίρνουν μεγάλους βαθμούς , χωρίς διάβασμα. Και αν είναι δυνατόν να μην φεύγουν από την καφετέρια ή την ξυλοτέξ – πως το λένε – να παίρνουν ένα τηλέφωνο να ρωτούν τι βαθμούς τους έβαλαν. (γέλια).
Είπε πάλι. Ακόμη και μέσα στο γάμο πρέπει να συγκρατεί κανείς τον εαυτό του από την ηδονή. Να βάζεις φρένο στην φιληδονία του!

Ρώτησε κάποιος τον γέροντα Παϊσιο. Γέροντα σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τι είδος κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά, από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι, πεινά, σκοτωμοί, βιασμοί, αρπαγές, απαγωγές.
Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου σκέφτομαι και εγώ μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδία. Όχι, Θανάση δεν είναι έτσι!Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; Και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στο Χριστό και όχι στους ανθρώπους. Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια και Θεός έχει τα δικά Του. Να ήξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει…. Δεν τον άφησε ο Θεός….του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς!

Κάποια φορά ο π. Παϊσιος μου διηγήθηκε πως του παρουσιάστηκε η Παναγία μας , μέρα μεσημέρι , και τον βοήθησε σε μια ανάγκη που είχε. Συνομίλησαν μαζί για λίγα λεπτά. Πως αισθανθήκατε γέροντα; Ρώτησα. Μεγάλη χαρά
όμως αισθανόμουν και ντροπή…..δυσκολεύομαι…Μητέρα του Θεού είναι….με τον άγιο Ιωακείμ και την αγία Άννα κινούμε πιο άνετα!

Ρώτησε κάποιος. Γέροντα είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Για να βολεύεται και κανένα ορφανό τους έδωσε και ο Θεός ένα δικό τους μετά!
Είπε πάλι. Όταν γυρίζει κανείς από την δουλειά του και είναι νευριασμένος ή αγχωμένος καλύτερα είναι να πάει μια βόλτα στο πάρκο για είκοσι λεπτά και να γυρίσει στο σπίτι του ήρεμος και με χαμόγελο, και ας πάει καθυστερημένος. Είπε πάλι. Σήμερα τον ζαλίζουν τον άνθρωπο. Τα χτυπάνε τα καημένα τα παιδιά από δω και από κει με διάφορες θεωρίες, τα πιάνει μετά φόβος, άγχος και ξεσπάνε στα ναρκωτικά και την διασκέδαση. Αλλά αυτή η κοσμική διασκέδαση προσθέτει άγχος. Βλέπεται από αυτή την ζωή κανείς γεύεται σε κάποιο βαθμό την κόλαση ή τον παράδεισο αν ζει σύμφωνα με το θέλημα του θεού με την Εκκλησία. Χάρισε γέροντας ένα βιβλίο στα μεγάλα παιδιά της Γ` Λυκείου, που έλεγε για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Oι γονείς να προσέχουν στο σπίτι τι βιβλία, έχουν γιατί μπορεί να πέσουν στα χέρια των παιδιών και να πάθουν ζημιά. Στο σπίτι να έχεις μόνο χριστιανικά βιβλία. Είπε πάλι. Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακριά από τους γονείς και βρεθεί ακόμη και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετα δεν έχει ανάγκη από την βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λαδί, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω. Έλεγε πάλι. Στα παιδία πρέπει να προσέχουμε πολύ τι τους λέμε. Γιατί έχουν μια απλότητα και τα πιστεύουν. Είναι και πολλά που έχουν μεγάλο φιλότιμο και παίρνουν τα λόγια των γονιών τους κατά γράμμα. Ρώτησαν τον γέροντα. Σε αυτά τα παιδία που έχουν μπλέξει με την γιόγκα και με την μαγεία, πρέπει να τους το λέει κανείς ξεκάθαρα, από την αρχή ότι είναι διαβολικά αυτά η να τους το λέει σιγά - σιγά΄; Και ο γέρων απάντησε. Να τους το λέει κανείς, αλλά με καλοσύνη. Είπε πάλι. Αν ο άνθρωπος αγαπήσει τον Θεό, αγαπάει και τον πλησίον και μετά παθαίνει υπερχείλιση η καρδιά και αγαπάει τα ζώα, την κτίση όλη.

Η εγκράτεια στην έγγαμη ζωή

Ο Θεός « εποίησε τα πάντα, καλά λίαν ». Ο άνδρας νιώθει μια φυσική έλξη προς την γυναίκα και η γυναίκα προς τον άνδρα. Αν δεν υπήρχε αυτή η έλξη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε κανείς να κάνη οικογένεια. Θα συλλογιζόταν τις δυσκολίες που θα είχε αργότερα με την ανατροφή των παιδιών κ.λ.π. , και δεν θα αποφάσιζε να ξεκινήση. Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων το σαρκικό φρόνημα σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να υπάρχη πέντε τοις εκατό , σε άλλους δέκα , τριάντα κ.λ.π. Αλλά σήμερα που να βρεθούν άνθρωποι να έχουν πέντε τοις εκατό σαρκικό φρόνημα , να έχουν δηλαδή αγνό φρόνημα! Πάντως σε όλους τους ανθρώπους έχει δοθή από τον Θεό η δυνατότητα να φθάσουν στην απάθειαν , αν αγωνισθούν με φιλότιμο. Δεν δικαιολογούνται οι έγγαμοι , επειδή ακολούθησαν τον έγγαμο βίο , να ξεχνούν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα , αλλά είναι και πνεύμα , και να αφήνουν τον εαυτό τους αχαλίνωτο. Πρέπει να αγωνίζονται να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα. Αν προσπαθούν να ζουν πνευματικά , με την καθοδήγηση του Πνευματικού τους , θα αρχίσουν να γεύωνται σιγά-σιγά και ανώτερες χαρές , πνευματικές , ουράνιες , και δεν θα αναζητούν τις σαρκικές. Έχουν υποχρέωση να αγωνίζωνται να εγκρατεύωνται , για να μην μεταδώσουν το σαρκικό πάθος στα παιδιά τους. Ένα παιδάκι, που οι γονείς του έχουν πολύ σαρκικό φρόνημα , έχει από μικρό τέτοιες τάσεις , γιατί παίρνει το σαρκικό φρόνημα από αυτούς. Στην αρχή αυτό είναι απαλό , όπως όλα τα κληρονομικά πάθη – σαν την τσουκνίδα που, μόλις φυτρώνη , είναι απαλή και μπορείς να την πιάσης , ενώ , όταν μεγαλώση , τσιμπάει- και μπορεί να θεραπευθή από έναν καλό Πνευματικό , που έχει διάκριση. Αν όμως δεν το κόψη στην μικρή ηλικία , θα χρειασθή πολύ να αγωνισθή , όταν μεγαλώση , για να το κόψη.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ`
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Montag, 8. Januar 2007

Χάσμα γενεών

Ο κόσμος έγινε τρελλοκομείο. Τα μικρά παιδιά κοιμούνται τα μεσάνυχτα ,ενώ πρέπει να κοιμούνται με το ηλιοβασίλεμα. Είναι κλεισμένα στις πολυκατοικίες ,στα μπετά και μπαίνουν στο πρόγραμμα των μεγάλων. Τι να κάνουν τα παιδιά , τι να κάνουν και οι γονείς; Έρχονται τα παιδιά και μου λένε: « Δεν μας καταλαβαίνουν οι γονείς » . Έρχονται οι γονείς και μου λένε: « Δεν μας καταλαβαίνουν τα παιδιά μας ». Έχει δημιουργηθή χάσμα ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Για να εξαλειφθή , πρέπει οι γονείς να έρθουν στην θέση των παιδιών και τα παιδιά στην θέση των γονέων. Και αν τώρα τα παιδιά δεν παιδεύουν τους γονείς , και τα παιδιά τους αργότερα δεν θα τους παιδεύουν. Ενώ αν τώρα δεν ακούν και παιδεύουν τους γονείς , και τα παιδιά τους αργότερα δεν θα τους παιδεύουν. Ενώ αν τώρα δεν ακούν και παιδεύουν τους γονείς , και τα δικά τους παιδιά αργότερα θα τους βασανίζουν, γιατί θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι.

Γέροντα , μερικά παιδιά λένε ότι έχουν βλαφτή από την αγάπη των γονέων τους.
Δεν έχουν δίκαιο. Όταν το παιδί έχει φιλότιμο , δεν βλάπτεται από την αγάπη των γονέων. Αν εκμεταλλεύεται την αγάπη τους , θα καταστραφή. Αν το παιδί βλάπτεται από την αγάπη των γονέων, στην ουσία το παιδί είναι βλαμμένο. Ενώ θα έπρεπε να ευγνωμονή τον Θεό για τους γονείς, για την αγάπη τους, εκείνο στενοχωριέται , γιατί του δείχνουν καλωσύνη , ενώ άλλα παιδιά δεν έχουν γονείς! Τι να πης! Όταν ένα παιδί δεν αναγνωρίζη τους γονείς σαν ευεργέτες του και δεν τους αγαπάη- και ένας λόγος παραπάνω όταν οι γονείς έχουν φόβο Θεού- πως είναι δυνατόν να σέβεται και να αγαπάη τον Θεό, τον μεγάλο ευεργέτη και Πατέρα όλων των ανθρώπων, που είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβη στην παιδική ηλικία;

Από το βιβλίο « Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο »
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α´ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
« ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ »
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το καλύτερο χαλαρωτικό για τα παιδιά μας!

Το καλύτερο χαλαρωτικό για τα παιδιά μας είναι σίγουρα η προσευχή των γονέων. Ιδιαίτερα προς το βράδυ που όλοι είναι σε υπερένταση από το φόρτο της ημέρας μικροί μεγάλοι. Δοκιμασμένο , η καλύτερη προσευχή είναι το Πάτερ Ημών. Δοκιμάστε το οι γονείς να πείτε το με το στόμα δυνατά (όχι από μέσα σας) πολλές φορές και θα δείτε την ευεργετική επίδραση στα παιδιά σας , χωρίς να είστε σε στάση προσευχής. Την ώρα που τρώνε ή βλέπουν τηλεόραση η παίζουν ή ότι άλλο. Σε λίγο θα το λένε και αυτά! Και θα κοιμούνται αμέσως. Τουλάχιστον θα χαλαρώνουν πολύ. Μπορεί να φαίνεται ευσεβοφανές αλλά αξίζει.

Sonntag, 7. Januar 2007

Το « εν ου εστι χρεία »

Όταν ασχολούμαστε με παιδιά, γονείς και δάσκαλοι , πρέπει να καθοδηγούμαστε από την προσευχή. Ακόμη και στις διάφορες συνθήκες της καθημερινής ζωής οι γονείς πρέπει να στρέφονται προς τον Θεό με προσευχή , έστω σύντομα ή χωρίς λόγια ,και μετά να κάνουν ή να πουν ό,τι εμπνεύσει στην καρδιά τους ο Θεός. Κάθε απόφαση ή αντίδραση πρέπει να προέρχεται από μια προσευχόμενη καρδιά μάλλον, παρά από λογική σκέψη. Για να απαντήσει στις ερωτήσεις των παιδιών ο ενήλικας πρέπει να καθοδηγείται από την προσευχή , αναγνωρίζοντας ενώπιον του Θεού ότι μόνο Αυτός γνωρίζει τι συμφέρει σε μια δεδομένη περίπτωση ένα συγκεκριμένο παιδί.
Είναι αδύνατον να δίνει κανείς πάντοτε επιτυχημένες λύσεις σε προβλήματα τα οποία είναι δυνατόν να προκύπτουν σε οποιαδήποτε στιγμή ,σε διάστημα πολλών ετών, ή σε καταστάσεις που δυνατόν να μεταβάλλονται αδιάκοπα. Διότι όταν μιλάμε για την ανατροφή των παιδιών ,αναφερόμαστε σε ανθρώπινες σχέσεις και προσωπική ελευθερία. Οι χριστιανοί γονείς δεν μπορούν να έχουν παρά ένα μόνο « κανόνα » : να απευθύνονται στον Θεό με θερμή προσευχή.Όσοι ασχολούνται με παιδιά , θα βοηθηθούν πολύ, αν προσεύχονται κάθε πρωί με τον ακόλουθο τρόπο: « Κύριε και Θεέ μου, μόνον Εσύ γνωρίζεις αυτό το παιδί που είναι δικό Σου , την καρδιά του , τις ανάγκες και το μέλλον του. Βοήθησέ με να μην πέσω σε κανένα σφάλμα στις σχέσεις μου μαζί του σήμερα » . Με τη λέξη σχέσεις εννοούμε όλα τα λόγια ,τις πράξεις και τις αντιδράσεις μας - και όχι μόνο τις συζητήσεις που αναφέρονται στον Θεό. Πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Θεός είναι έτοιμος να φωτίσει τις καρδιές όλων των ανθρώπων Του. Πρέπει να προσπαθούμε να προσευχόμαστε , διότι μόνο με την προσπάθεια αποκτάται η πείρα. Αυτή είναι η διδασκαλία των αγίων.

Από το βιβλίο: « Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα »
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ
1994

Τα γεύματα

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προτείνει την ώρα του φαγητού ως μια καλή ευκαιρία για να αναφέρουμε στη συζήτησή μας με τα παιδιά ιστορίες και παραδείγματα από την Αγία Γραφή. Η ώρα του φαγητού είναι μια καλή ευκαιρία για να συγκεντρωθεί η οικογένεια , να φάγουν και να συζητήσουν όλοι μαζί. Δυστυχώς η τηλεόραση και τα φορτωμένα προγράμματα έχουν σχεδόν καταργήσει την ώρα του φαγητού σε πολλά σπίτια. Οι χριστιανοί γονείς πρέπει να επιδιώκουν τα οικογενειακά γεύματα , όποτε είναι δυνατόν.
Το πρωινό είναι ένα από τα πιο παραμελημένα γεύματα, παρόλα αυτά είναι σημαντικό , επειδή βρίσκεται στο ξεκίνημα της ημέρας. Αυτή την ώρα η οικογένεια μοιάζει να κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβουν όλοι να ετοιμαστούν στην ώρα τους για τη δουλειά ή το σχολείο. Αλλά εκτός από την πρωινή προσευχή ( η οποία φυσικά εννοείται ) θα ήταν πολύ ωφέλιμο για τα παιδιά να αρχίσουν την ημέρα συντροφιά με τους γονείς τους , έστω και για πέντε λεπτά. Έτσι θα γευθούν την αγάπη του πατέρα και της μητέρας τους και το ενδιαφέρον τους για ό,τι πρόκειται να κάνει το καθένα κατά τη διάρκεια της ημέρας.Όταν ένα παιδί φεύγει για το σχολείο η μητέρα μπορεί να το ευλογήσει ή να προσευχηθεί λέγοντας: « Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε προστατεύει » ,
« Η Παναγιά μαζί σου » . Όλα αυτά δεν παρέχουν μόνο ψυχολογική ασφάλεια αλλά αποτελούν και προστασία από κάθε αρνητική επιρροή , που μπορεί να συναντήσει το παιδί, και είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους δύο κόσμους , του σπιτιού και του σχολείου.

Από το βιβλίο: « Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα »
ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ
1994

Donnerstag, 4. Januar 2007

Πώς να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας

«Ένας τρόπος υπάρχει για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά :
Α Γ Ι Ο Τ Η Τ Α !!!
Γίνετε Αγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας !!!
Μην επηρεάζεσαι από το παιδί που αντιδρά και μιλά άσχημα.
Δεν το θέλει , δε μπορεί να κάνει αλλιώς εκείνη την ώρα αλλά μετά μετανιώνει. Όταν όμως , εμείς θυμώσουμε , ταυτιζόμαστε με το θέλημα του δαίμονα και
μπαίνουμε όλοι μαζί στον κύκλο του.
Μην πιέζεις τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να του πεις , να τα λες με την
προσευχή σου. Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά , αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία Χαρη , η οποία τα φωτίζει και τότε ακούν αυτά που θέλουμε να τους πούμε.
Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου , πες το στην Παναγία και αυτή θα
ενεργήσει. Η προσευχή σου αυτή θα γίνει σ’αυτά πνευματικό χάδι , που αγκα –
λιάζει τα παιδιά και αυτό τα έλκει. Εμείς , βλέπεις , κάνουμε μερικές φορές να τα χαϊδέψουμε κι αυτά αντιδρούν, ενώ σ’αυτό το πνευματικό χάδι δεν αντιδρούν ποτέ».
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως ο αείμνηστος Γέροντας Προφύριος , με τον παραπάνω απλό , λιτό και ταυτόχρονα περιεκτικό και παιδαγωγικό του λόγο , καταφέρνει να αναλύσει σε ελάχιστες γραμμές την κρίση που διέρχονται οι οικογένειες σήμερα , εντοπίζοντας την αιτία της φαινομενικά αδιεξόδου αυτής καταστάσεως και παράλληλα να παρηγορήσει τους γονείς, τονίζοντας την καταλυτική δύναμη της προσευχής και επισημαίνοντας ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο με τη βοήθεια του Θεού.
Έναν ύμνο στο ακατανίκητο όπλο της προσευχής αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης
Δαμασκηνός Κατρακούλης στο βιβλίο του ‘Ποιμαντική της οικογένειας’ :
«Ο εξαγιασμός των γονέων είναι η τελειοτέρα μέθοδος της αγωγής των παιδιών. Τίποτε και κανείς δεν επιδρά τόσο εις το παιδί , όσο το παράδειγμα και η προσωπικότης των γονέων. Όταν οι γονείς εν αγάπη συμπροσεύχονται εις τον Θεόν ενώπιον των παιδιών των , τότε αυτά δέχονται τα κύματα της προσευχής και αισθάνονται την παρουσία του Θεού και φυσικώς μανθάνουν να προσεύχονται , όπως μανθάνουν να ομιλούν. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερον εφόδιον του ανθρώπου από τη δύναμη της προσευχής».

Από το περιοδικό «Η παρέα του Αη-Γιάννη» (φίλοι και φίλες συνεργάτες της εκπομπής του Ρ.Σ. της Ι.Μ.Πατρών «Κοντά στους νέους μας»), Απρίλιος 2006

Βιβλία για γονείς

Τίτλος του βιβλίου : « Οι γονείς , το παιδί και η ανατροφή του »
του Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εκδόσεις : Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Άγιου Όρους

http://www.neaskiti.gr/sm11.htm


Τίτλος του βιβλίου : « O γάμος , η οικογένεια και τα προβλήματα

τους »
του Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εκδόσεις : Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Άγιου Όρους


Τίτλος του βιβλίου : « Οικογενειακή ζωή »
του Γέροντος Παίσιου του Αγιορείτη
Λόγοι Δ`
Ιερόν Ησυχαστήριον « Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος »
Σουρωτή Θεσσαλονίκης


Τίτλος του βιβλίου : « Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία
σήμερα »
της Αδελφής Μαγδαλινής
Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή « Τιμίου Προδρόμου »
Έσσεξ Αγγλίας
1994


Τίτλος του βιβλίου : « Λόγοι περί αγωγής των παιδιών »
του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά

2004


Τίτλους του βιβλίου : « Αποκρίσεις σε υπεύθυνους γονείς »
του παιδοψυχίατρου και Αρχιμανδρίτη π. Αντώνη Ι. Στυλιανάκη
Εκδόσεις : Αποστολική Διακονία


Τίτλος του βιβλίου : « Οι έγγαμοι Άγιοι της Εκκλησίας »
του Αγιορείτου Μοναχού Μωησέως
Εκδόσεις : ΑΚΡΙΤΑΣ




Τίτλος του βιβλίου : Πίσω απ´τη βιτρίνα των παινιδιών
του π. Γεωργίου Α. Καλπούζο
Εκδόσεις : Φωτοδότες

Ανατροφή των τέκνων ( Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου )

‘Ο Χριστιανός πρέπει νά δείχνει ενδιαφέρον καί προσοχήν διά τήν Θείαν διδασκαλίαν όχι μόνον μέσα εις τήν έκκλησίαν, άλλά καί εις τό σπίτι. Περί τού Ευαγγελίου πρέπει νά συζητούν όλοι, καί οι γονείς μέ τά παιδιά καί τά αδέλφια μεταξύ των, ούτως ώστε νά καλλιεργήται ή αρετή εις όλην τήν οίκογένειαν καί μάλιστα εις τά παιδιά.
Και μήν είπής ότι δεν είναι ανάγκη νά άπασχολούμεν τά παιδιά μέ τά θρησκευτικά. “Ίσα Ίσα , πού εις αυτά μόνον πρέπει νά έχουν τόν νου τους καί πουθενά άλλού. ‘Αλλά τι; αυτά πού γίνονται σήμερα είναι τά καλά; Πού πολλοί γονείς παίρνουν κάθε τόσο τά παιδιά τους στα γλέντια καί στα θέατρα , χωρίς νά νοιάζονται κάτι τι καλύτερο γι’ αυτά; Κι’ αν τυχόν τούς ειπή κανείς νά τά απασχολήσουν μέ τήν Θρησκείαν τό θεωρούν ένόχλησιν καί βάρος. Τι λόγον θα δώσουν εις τόν Θεόν , αφού τόσον καιρόν σπαταλούν για τά μάταια καί μόνον για τήν χριστιανικήν μόρφωσιν τών παιδιών ισχυρίζονται πώς δεν ευρίσκουν τάχα ευκαιρία;
Κι’ όμως ή ηλικία ή παιδική έχει πρώτη άνάγκην άπό τόν χριστιανικόν καταρτισμόν διότι είναι εύπλαστη· όπως ή σφραγίδα τυπώνεται έπάνω στό κερί , έτσι τυπώνουν καί τά παιδιά ό,τι άκούσουν μέσα στήν ψυχή τους.
Μάλιστα. Από μικρά τά παιδιά θά ξεκινήσουν γιά νά προχωρήσουν είτε στη ζωή τής άρετής, είτε στον δρόμο τής κακίας. Όταν κατορθώσης έξ αρχής καί τά όδηγήσης ώστε νά συνηθίσουν νά κάμνουν τό καλό , τά έσωσες μιά γιά πάντα. Δεν μπορεί πια κανείς νά τά γυρίση εύκολα στό κακό , διότι ή συνήθεια θά τά τραβά μέ φυσικόν τρόπον πάντα στό άγαθό.
‘Ετσι , όταν μεγαλώσουν , καί καλύτεροι άπό τούς γονείς των θά γίνουν καί συνετοί θά φανούν εις τά νεανικά των χρόνια καί τήν κοινωνίαν πάρα πολύ θά ώφελήσουν.
‘Εφ’ όσον ό άνθρωπος ακούει τήν χριστιανικήν διδαχήν , δέν μπορεί παρά νά μορφωθή τέλεια, είτε άνδρας είναι, είτε γυναίκα, είτε νέος , είτε παιδί. Καθώς ήμερώνονται τά θηρία μέ τά τεχνάσματα τού λογικού , έτσι ήμερώνονται καί τα άγρια άνθρώπινα πάθη μέ τήν δύναμιν καί τήν χάριν τής Θεϊκής διδασκαλίας.
Ας έρχώμεθα λοιπόν όλοι εις τήν έκκλησίαν τακτικά καί άς συνοδεύωμεν μαζί καί τά παιδιά. Διότι μόνον μέ τήν άκρόασιν τού Θείου λόγου εις τόν οΙκον τού Θεού , άληθινά , θά δημιουργηθούν καί θά μορφωθούν οί χαρακτήρες οι ένάρετοι , οι άκλόνητοι , οί άθάνατοι καί οι θαυμαστοί ένώπιον Θεού καί άνθρώπων.

( ‘Ιωάννου τού Χρυσοστόμου )

Mittwoch, 3. Januar 2007

Οι Γονείς Δένδρον, τα Παιδιά Καρποί ( Αγίου Κοσμά του Αιτωλού )

Ένα δένδρο ωσάν το κόψης , ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά· αμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Ομοίως είστενε και οι γονείς, ωσάν το δένδρον. Και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστενε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας· ωσάν ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις την κόλασιν μαζί τους. Είνε μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει , να κατηγορούμεν τη μηλιά η τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά εσείς οι γονείς, οπού είστενε η μηλιά, να γίνωνται και τα μήλα γλυκά.
Από τον καιρόν εκείνον, οπού έκαμεν ο Θεός τον κόσμον, είχανε περάσει τρεις ήμισυ χιλιάδες χρόνοι, οπού δεν είχε πεθάνει παιδίον πρωτύτερα από τον πατέρα. Εις τον καιρόν εκείνον ήτον ένας άνθρωπος , το όνομά του Θαρας (79). Έβαλε τον διάβολον εις την καρδίαν του και έβγαλεν είδωλα να προσκυνούν δια Θεόν οι άνθρωποι. Και από τότε άρχισαν και αποθαίνουν τα παιδιά πρωτύτερα από τούς γονείς , καθώς και τώρα από τις αμαρτίες των γονέων θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας.

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Γονείς! Δίδετε Χριστιανικά Ονόματα εις τα Παιδιά σας ( Αγίου Κοσμά του Αιτωλού )

Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησαν το αρσενικόν από το θηλυκόν, έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διατί όλα τα πλάσματα του Θεού είνε. Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα έβγαλαν την Θεοτόκον το όνομα με νόημα Μαρία, ομοίως και η ευγενία σας, όταν βαπτίζετε τα παιδιά σας, να τα εβγάνετε εις το όνομα των Αγίων (76) , οπού έχουμε νόημα. Μαρία θέλει να ειπή Κυρία, ωσάν οπού έμελλεν η Θεοτόκος να γίνη βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Νικόλαος το όνομα λέγεται εκείνος οπού ενίκησε τούς λαούς, τούς δαίμονας, τα πάθη. Γεώργιος λέγεται γεωργημένον φυτόν, στολισμένον με καρπούς, με αρετάς χριστιανικάς. Παρασκευή λέγεται εκείνη που ετοιμάσθη δια τον Χριστόν.
Και εκείνην την ημέραν, οπού είνε ο άγιος του παιδιού σου, αν θέλης να κάμης κούρμπανο (77) να εορτάσης τον άγιον, πως πρέπει να κάμης , εγώ σε λέγω. Γινεται το κούρμπανο θεϊκόν, γίνεται και διαβολικόν.
Θεϊκόν κούρμοπανον είνε· τώρα θέλεις να δώσης τρία γρόσια να πάρης ένα πρόβατο· δόσε το ένα γρόσι του παπά σου να σου διαβάση τόσες Λειτουργίες, το άλλο γρόσι πάρε κερί , λιβάνι και λάδι και σύρ’ τα εις την εκκλησίαν να τα κάψουν εμπρός εις τον άγιον και το άλλο γρόσι μοίρασέ το με το χέρι σου κρυφά ελεημοσύνην, να μη σε ξεύρη κανένας. Αυτό είνε το θεϊκό κούρμπανο. Και να διαβάσης το συναξάρι του αγίου (78) να ακούη το παιδί σου. Και να του ειπής: Ακούεις , παιδί μου, τι έκαμνεν ο άγιός σου; Έτσι να κάμης και συ. Ακούοντας το παιδίον τέτοια θαύματα ζηλεύει και λέγει; Αχ , πότε να γίνω και εγώ ωσάν τον άγιόν μου!
Διαβολικόν κούρμπανο είνε να πάρης ένα πρόβατο , να το μαγειρέψης και να κράξης τούς φίλους σου , τούς συγγενείς σου, να τρώγετε , να πίνετε , να μεθάτε , να ξερνάτε ωσάν τούς σκύλους. Αυτό είνε το διαβολικόν κούρμπανο.

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Χριστιανική ανατροφή των παιδιών ( Αγίου Κοσμά του Αιτωλού )

Να κάμης μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχης και τον άγιον του παιδιού σου. Και όταν το παιδίον σηκώνεται από τον ύπνον και σου γυρεύη ψωμί, να το βάλης εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί· ο Χριστός έχει. Σηκω να κάμης τον σταυρόν σου, να παρακαλέσωμεν τον άγιόν σου να παρακαλέση τον Χριστόν να σου το δώση. Και έτσι το παιδίον παρακινείται δια την αγάπην του ψωμιού και , ευθύς οπού ξυπνά , τον άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιόν του κατακαίεται και φεύγει. Και έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας , να τα παιδεύετε από μικρά , δια να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμον.
Και αν θέλης να ζήση το παιδίον, εγώ να σε είπω πως να κάμης· να κάμης του παιδιού σου ένα φόρεμα και άλλο ένα εκείνου του πτωχού παιδιού· και δια το χατίρι εκείνου του πτωχού παιδιού χαρίζει ο Θεός την ζωήν του παιδιού σου. Και να αγαπάς τα πτωχά τα παιδιά καλύτερα από τα εδικά σου· ει δε και να ζητάς πως να δίνης του παιδιού σου να τρώγη και να πίνη καλά , να έχη εύμορφα φορέματα , και δι’ εκείνο το πτωχό να μη σε μέλη , αύριο βλέπεις το παιδί σου αποθαμένο και καίγεται η καρδιά σου. Και ενώ το πτωχό , το ξυπόλητο, το γυμνό , το πεινασμένο , το καταφρονεμένο το βλέπεις θρεμμένο και είνε ωσάν γουρουνόπουλο , και το εδικό σου γίνεται ωσάν χτικιασμένο.

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλόυ

Το παράδειγμα των γονέων

Γέροντα , όταν το παιδί δεν υπάκουη και αντιδρά , πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
Για να μην υπάκουη το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό. Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα. Περισσότερο μάλιστα τα βοηθάει ή μητέρα με το παράδειγμα της, με την υπακοή της και τον σεβασμό της προς τον σύζυγο. Αν σε κάποιο θέμα έχει διαφορετική γνώμη από εκείνον, ποτέ να μην την εκφράζει μπροστά στα παιδιά, για να μην το εκμεταλλεύεται ο πονηρός. Ποτέ να μη χαλάει τον λογισμό των παιδιών για τον πατέρα. Ακόμη και αν φταίει ο πατέρας, να τον δικαιολογεί. Αν λ.χ. φερθεί άσχημα, να πει στα παιδιά: «ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, γιατί ξενύχτησε, για να τελειώσει μια επείγουσα δουλειά. Και αυτό για σας το κάνει».Πολλοί γονείς μαλώνουν μπροστά στα παιδιά και τους δίνουν άσχημα μαθήματα. Τα καημένα τα παιδιά θλίβονται. Αρχίζουν μετά οι γονείς, για να τα παρηγορήσουν, να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Πηγαίνει ο πατέρας και καλοπιάνει το παιδί: «τι θέλεις , χρυσό μου , να σου πάρω;». Πηγαίνει και ή μάνα , το καλοπιάνει κι εκείνη και τελικά τα παιδιά μεγαλώνουν με νάζια και καμώματα και υστέρα , αν δεν μπορούν οι γονείς να τους δώσουν ότι τους ζητούν, τους απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να έχουν αγάπη μεταξύ τους , να έχουν σεβασμό, να φέρονται με σύνεση, να προσεύχονται κ.λπ., τότε αυτά τα τυπώνουν στην ψυχή τους. Γι' αυτό λέω ότι ή καλύτερη κληρονομιά, που μπορούν να αφήσουν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι να τους μεταδώσουν την δική τους ευλάβεια.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η πνευματική αναγέννηση των παιδιών

Γέροντα, για την ανατροφή των παιδιών ευθύνονται μόνον οι γονείς;
Κυρίως οι γονείς ευθύνονται, γιατί, ανάλογα με την ανατροφή που θα δώσουν στα παιδιά , θα γίνουν καλοί κληρικοί , καλοί εκπαιδευτικοί κλπ., και θα βοηθούν και αυτά με την σειρά τους τα παιδιά και τα δικά τους και του κόσμου. Ή μητέρα μάλιστα έχει περισσότερη ευθύνη από τον πατέρα για την ανατροφή των παιδιών. Αν οι γονείς κατά το διάστημα που το παιδάκι είναι ακόμη στην κοιλιά της μητέρας προσεύχονται, ζουν πνευματικά , το παιδάκι θα γεννηθεί αγιασμένο. Και στην συνέχεια , αν το βοηθήσουν πνευματικά , θα γίνει αγιασμένος άνθρωπος και θα βοηθάει την κοινωνία , είτε στην Εκκλησία θα διακονεί είτε στην εξουσία θα ανέβει κ.λπ. Πρέπει όλοι να βοηθούμε τα παιδιά , ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι και να μείνει λίγο προζύμι για τις επόμενες γενιές. Γιατί τώρα, όπως πάνε τα πράγματα , πάει να χαθεί και το προζύμι. Και αν χαθεί το προζύμι , μετά τι θα γίνει; Οι γονείς που γεννούν τα παιδιά και τους δίνουν το σώμα πρέπει να συντελέσουν, όσο μπορούν, και στην πνευματική αναγέννηση τους. Γιατί ό άνθρωπος , εάν δεν αναγεννηθεί πνευματικά , είναι για την κόλαση. Ύστερα οι γονείς , ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους , θα το αναθέσουν σε δασκάλους. Γι' αυτό λέει και ή Εκκλησία μας «τους γονείς ημών και διδασκάλους». Υπάρχουν όμως και οι πνευματικοί Πατέρες , που μπορεί να μην έχουν παιδιά , αλλά βοηθούν πιο θετικά στην αγωγή των παιδιών, γιατί εργάζονται για την πνευματική τους αναγέννηση.Θέλω να πω , όλοι πρέπει να βοηθούν, καθένας με τον τρόπο του , με το παράδειγμα του, για να αναγεννηθούν τα παιδιά, ώστε να ζήσουν ειρηνικά σ' αυτήν την ζωή και να πάνε στον Παράδεισο. Όταν τα παιδιά γίνουν πνευματικοί άνθρωποι, ούτε νόμους χρειάζονται ούτε τίποτε. «Δικαίω νόμος ου κείται (Α' Τιμοθ. 1, 9). Ό νόμος είναι για τους παρανόμους. Ή πνευματική εξουσία είναι ανώτερη από τις ανθρώπινες εξουσίες

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Dienstag, 2. Januar 2007

Η αγάπη της μάνας

Μια φορά, Γέροντα, μας είπατε ότι με την αγάπη ο άνθρωπος μεγαλώνη, ωριμάζει.
Δεν φθάνει να αγαπάη κανείς τον άλλον. Πρέπει να τον αγαπάη περισσότερο από τον εαυτό του. Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Μένει νηστικιά, για να ταϊση τα παιδιά της, αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα. Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά. Εκείνα έχουν την υλική γεύση, ενώ αυτή έχει την πνευματική αγαλλίαση. Μια κοπέλα, πριν παντρευτή , μπορεί να κοιμάται μέχρι τις δέκα το πρωί και να θέλη και το γάλα της να το ετοιμάζη η μάνα της. Βαριέται να κάνη καμιά δουλειά . Τα θέλει όλα έτοιμα. Θέλει όλοι να την περιποιούνται . Απαιτήσεις από την μάνα, απαιτήσεις από τον πατέρα, και εκείνη να έχει το χουζούρι της. Ενώ υπάρχει στην φύση της η αγάπη, δεν αναπτύσσεται , γιατί συνέχεια δέχεται βοήθεια και ευλογίες από την μάνα της , από τον πατέρα της , από τα αδέλφια της. Από την στιγμή όμως που γίνεται μάνα , μοιάζει με το μηχανάκι που, όσο ζορίζεται , τόσο φορτίζεται , γιατί δουλεύει συνέχεια η αγάπη. Πρώτα σιχαινόταν , όταν άγγιζε κάτι βρώμικο ,και έπαιρνε μοσχοσάπουνα για να πλυθή. Ύστερα, όταν λερώνεται το παιδάκι και πρέπη να το καθαρίση, λες και πιάνει … μαρμελάδες ! Δεν σιχαίνεται. Πρώτα, αν την ξυπνούσες , φώναζε , γιατί την ενόχλησες. Ύστερα, όταν κλαίη το παιδί, όλη νύχτα ξενυχτάει και δεν δυσκολεύεται. Το φροντίζει και χαίρεται. Γιατί; Γιατί παύει να είναι παιδί. Έγινε μάνα και ήρθε η θυσία, η αγάπη. Η μητέρα μάλιστα φθάνει να έχη περισσότερη αγάπη και θυσία από τον πατέρα, γιατί στον πατέρα δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες , για να θυσιάζεται. Βασανίζεται , κοπιάζει περισσότερο με τα παιδιά, αλλά παράλληλα φορτίζεται από τα παιδιά. Δίνει- δίνει , για αυτό συνέχεια παίρνη. Ο πατέρας ούτε βασανίζεται τόσο πολύ με τα παιδιά , αλλά ούτε φορτίζεται , για αυτό η αγάπη του δεν είναι όση της μητέρας. Πόσες μητέρες έρχονται με κλάματα και με παρακαλούν: « Κάνε προσευχή, πάτερ, για το παιδί μου ». Τι αγωνία έχουν ! Λίγοι άνδρες μου λένε: « Κάνε προσευχή , παραστράτησε το παιδί μου ». Να , και σήμερα μια μητέρα με τι λαχτάρα η φουκαριάρα έσπρωχνε τα παιδιά της – οκτώ είχε – και τα έβαζε στην σειρά , για να πάρουν όλα ευλογία. Ένας πατέρας δύσκολα θα το έκανε αυτό. Η πατρική αγκαλιά όταν δεν έχη Χάρη Θεού , είναι ξερή. Ενώ η μητρική αγκαλιά , ακόμη και όταν δεν έχη Θεό , έχει γάλα. Το παιδί αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται , αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας αυξάνει πιο πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η εργαζόμενη μητέρα

Γέροντα, είναι σωστό να εργάζεται η μητέρα;
Ο άνδρας της τι λέει; - Ό,τι αναπαύει την γυναίκα. - Μια κοπέλα που σπούδασε και άρχισε να εργάζεται πριν από το γάμο της , δύσκολα αφήνει την δουλειά της , όταν γίνη μάνα , για να αφοσιωθή στα παιδιά της. Ενώ μια άλλη που δεν σπούδασε και έχει μια απλή δουλειά , πιο εύκολα μπορεί να την αφήση.

Αν δεν έχη παιδιά , Γέροντα, νομίζω ότι την βοηθάει η δουλειά. - Δηλαδή , αν δεν έχη παιδιά , πρέπει οπωσδήποτε να εργάζεται επαγγελματικά;
Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που μπορεί να κάνη. Φυσικά , αν έχη παιδιά, το καλύτερο είναι να μείνη στο σπίτι. Γιατί τα παιδιά πώς θα βοηθηθούν;

Γέροντα, πολλές γυναίκες λένε ότι δεν τα βγάζουν πέρα , για αυτό αναγκάζονται να δουλεύουν.
Δεν τα βγάζουν πέρα , γιατί θέλουν να έχουν τηλεόραση , βίντεο, αυτοκίνητο προσωπικό κ.λ.π. , οπότε πρέπει να εργασθούν , με αποτέλεσμα να παραμελούν και να χάνουν τα παιδιά τους. Αν εργάζεται μόνον ο πατέρας και αρκούνται στα λίγα; τότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Με το να εργάζωνται και οι δύο , δήθεν γιατί δεν τους φθάνουν τα χρήματα , η οικογένεια σκορπίζεται και χάνει το προσωπικό της νόημα. Τι να κάνουν και τα παιδιά; Αν ζούσαν πιο απλά , θα ήταν ξεκούραστες και αυτές , θα χαίρονταν και τα παιδιά. Κάποιος ήξερε επτά γλώσσες και η γυναίκα του ζοριζόταν να μάθη τέσσερις , παρέδιδε και μαθήματα και έπαιρνε φάρμακα , για να τα βγάλη πέρα. Τα παιδιά τους γεννήθηκαν καλά και μεγάλωσαν βλαμμένα. Έπειτα ψυχαναλύσεις. Για αυτό λέω στις μητέρες να απλοποιήσουν την ζωή τους , για να μπορέσουν να ασχοληθούν περισσότερο με τα παιδιά τους που τις έχουν ανάγκη. Άλλο είναι να έχουν και κάποια απασχόληση στο σπίτι και να καταπιάνωνται με αυτήν, όταν κουράζωνται τα παιδιά. Όταν η μητέρα είναι μέσα στο σπίτι , μπορεί και παρακολουθεί τα παιδιά , ρυθμίζει τα πράγματα και αποφεύγονται πολλές στενοχώριες. Σήμερα τα παιδιά δεν χορταίνουν την μητρική αγάπη , αλλά ούτε την μητρική τους γλώσσα μαθαίνουν, γιατί η μάνα λείπει όλη την ημέρα στην δουλειά και αφήνει τα παιδιά με ξένες γυναίκες. Χίλιες φορές καλύτερα περνούν τα παιδιά του βρεφοκομείου , όπου βρίσκεται και κάποια αφιερωμένη νοσοκόμα που τους δείχνει λίγη στοργή, παρά τα παιδιά , που τα εγκαταλείπουν οι γονείς τους και πληρώνουν μία γυναίκα, για να τα φροντίζη. Και ύστερα τι γίνεται; Όποιος δεν έχει μία μάνα , έχει ένα σωρό παραμάνες!

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επιδράσεις που δέχονται τα παιδιά από το περιβάλλον

Από ποια ηλικία , Γέροντα , τα παιδιά επηρεάζονται από το περιβάλλον;
Τα παιδιά από την κούνια ακόμη αντιγράφουν τους γονείς. Ξεσηκώνουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι μεγάλοι και τα γράφουν όλα στην άδεια κασέτα τους. Για αυτό οι γονείς πρέπει να αγωνισθούν να κόψουν τα πάθη τους. Άσχετα αν μερικά τα κληρονόμησαν από τους δικούς τους γονείς, θα δώσουν λόγο στον Θεό, όχι μόνο γιατί δεν αγωνίσθηκαν να τα κόψουν, αλλά και γιατί έχουν ευθύνη που τα μεταδίδουν στα παιδιά τους.

Γέροντα , παιδάκια που έχουν την ίδια αγωγή από το σπίτι τους , πώς γίνεται μερικές φορές να μην μοιάζουν καθόλου;
Συχνά το παιδί δέχεται και πολλές επιδράσεις από το εξωτερικό περιβάλλον. Αλλά, όταν μεγαλώση , αν έχη καλή διάθεση, ο Θεός θα του δώση περισσότερη φώτιση, για να καταλάβη τις αρνητικές επιδράσεις που έχει δεχθή και να αγωνισθή να τις αποβάλη. Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια κακότητα. Πάνε να καταστρέψουν τα παιδιά από μικρά. Αντί να τα φρενάρουν από το κακό , μέχρι να ενηλικιωθούν , τα εμποδίζουν και από το καλό. Και ύστερα, τα κακόμοιρα, όταν πέφτουν στην αμαρτία και ταλαιπωρούνται , θέλουν να σηκωθούν και δεν ξέρουν πώς να σηκωθούν. Γιατί, άμα πάρουν τον γλυκό κατήφορο , δύσκολα μπορούν να σταματήσουν. Έρχονται στο Καλύβι παιδιά είκοσι πέντε, είκοσι επτά χρόνων, που παίρνουν ναρκωτικά , κ.λ.π. και τα καημένα ζητούν βοήθεια. Έτυχε μια φορά να βοηθήσω ένα-δυό παιδιά να πάρουν μια καλή στροφή, και τώρα φέρνουν τον φίλο τους , τον φίλο του φίλου τους, για να βοηθηθούν. Σου σπαράζουν την καρδιά. Ένα παιδί, το καημένο, έπαιρνε βαριά ναρκωτικά και ήταν τελείως για πεθαμό. Τα χέρια του, τα δόντια του ήταν χάλια. Ύστερα τα σταμάτησε και βοήθησε και άλλους νέους. Κάπου δεκαπέντε παιδιά ήταν στην συντροφιά του και όποιο ερχόταν μετά έλεγε: « Είμαι του τάδε ». Τον είχαν για… Γέροντα! Πολλά όμως έχουν φθάσει στον γκρεμό , κάνουν ενέσεις ,
πουλούν το αίμα τους. Καταστρέφουν και τον εαυτό τους , καταστρέφουν και τους γονείς τους. Και βλέπεις , ο πατέρας να πεθαίνη από εγκεφαλικό , η μητέρα από καρδιά , από συκώτι ....

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Βοήθεια στα παραστρατημένα παιδιά

Στο σπίτι είναι απαραίτητο να υπάρχη ατμόσφαιρα αγάπης και ειρήνης. Το παιδί, αν πάρη λίγη αγάπη από το σπίτι, και να ξεφύγη κάποια στιγμή , θα δη ότι δεν βρίσκει αλλού αγάπη , αλλά μόνον υποκρισία , και θα γυρίση πίσω. Αν όμως θυμάται άσχημες σκηνές μέσα στο σπίτι, μαλώματα και αντιδικίες , πώς να του κάνη καρδιά να γυρίση πίσω;

Γέροντα , όταν το παιδί φύγη από το σπίτι, τί πρέπει να κάνουν οι γονείς;
Να προσπαθήσουν να διατηρήσουν μια επαφή μαζί του, ώστε, όταν συνέλθη, να μπορέση να επιστρέψη στο σπίτι. Να του μιλήσουν με το καλό, να το προβληματίσουν, για να το βοηθήσουν. Αν λ.χ. το παιδί ξενυχτάη , να του πη η μητέρα: « Έλα εδώ, παιδάκι μου. Αν ήσουν εσύ στην θέση μου και αργούσαν τα παιδιά σου να γυρίσουν το βράδυ στο σπίτι, θα μπορούσες να μην ανησυχής; ». Και η πιο σοβαρή πτώση των παιδιών δεν πρέπει να φέρνη σε απόγνωση τους γονείς, γιατί στην εποχή μας η αμαρτία έγινε μόδα. Ν έχουν δε πάντοτε υπόψιν τους και το εξής: Τα παιδιά της εποχής μας θα έχουν και ελαφρυντικά για τις αταξίες που κάνουν. Το επτά – βαθμός διαγωγής της σημερινής εποχής- έχει την αξία του δέκα , του άριστα , της δικής μας εποχής. Φυσικά οι γονείς θα προσπαθήσουν να βοηθούν τα παιδιά τους , αλλά να μην ανησυχούν υπερβολικά. Τα παιδιά θα βάλουν μυαλό αργότερα. Τώρα μπορεί να μην καταλαβαίνουν το καλό , γιατί το μυαλό τους δεν ωρίμασε. Είναι θολό και δεν έχουν την διαύγεια να διακρίνουν τον κίνδυνο που διατρέχουν και την ανεπανόρθωτη ζημιά που μπορούν να πάθουν. Καλό είναι οι γονείς να δείχνουν στο παιδί ότι στενοχωριούνται για τις αταξίες που κάνει , αλλά να μην το πιέζουν και να προσεύχωνται. Η προσευχή που γίνεται με πόνο, φέρνει θετικά αποτελέσματα . Αν πάλι το παιδί κάνη κάποιο σφάλμα πολύ σοβαρό , τότε οι γονείς να επέμβουν με τρόπο . Αν δεν είναι σοβαρό, ας το παραβλέψουν λίγο, για να μην ερεθίσουν το παιδί και χειροτερέψουν την κατάστασή του , με αποτέλεσμα να απομακρυνθή από κοντά τους . Μόνο να προσεύχωνται στον Χριστό και την Παναγία να το προστατεύη. Η προσευχή των γονέων, ιδίως της μάνας, επειδή είναι καρδιακή και έχει πόνο, εισακούεται. Όταν ήμουν στη Σκήτη των Ιβήρων, ήρθε τυχαίως ένας νεαρός και με βρήκε. Γύριζε στην Χαλκιδική , βρήκε μια παρέα με προσκυνητές που έρχονταν στο Άγιον Όρος και ήρθε και αυτός μαζί τους στο Κελλί. Hταν άθεος, βλάσφημος, αναιδέστατος! Είχε μια δαιμονική εξυπνάδα και δεν πίστευε τίποτε. Τους έβριζε όλους , μικρούς- μεγάλους. Από δω- από κει τον έφερα , ήρθε σε ένα λογαριασμό. Τον κούρεψα κιόλας , γιατί είχε κάτι μακρυά μαλλιά. « Κοίταξε , του λέω , ας είναι καλά η μάνα σου. Οι προσευχές της σε κουβάλησαν εδώ ». « Ναι, Πάτερ , μου λέει. Γύριζα στην Χαλκιδική και ούτε κι εγώ δεν κατάλαβα πώς ήρθα εδώ ».
« Αν το μάθη η μάνα σου που ήρθες στο Άγιον Όρος , του λέω , και σε δη έτσι κουρεμένο , τι χαρά θα κάνη! » . « Πού το κατάλαβες , Πάτερ; μου λέει. Πράγματι , χαρά που θα κάνη η μάνα μου να με δη έτσι αλλαγμένο! » .
Ο Θεός τον τύλιξε από δω , τον τύλιξε από κει και τον πήγε στον… μάστορα! Πόση προσευχή θα έκανε η καημένη η μάνα του!

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εγκυμοσύνη και θηλασμός

Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη . Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στεναχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ, όταν η μάνα προσεύχεται και ζη πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της αγιάζεται. Για αυτό η γυναίκα, όταν είναι έγκυος , πρέπει να λέη την ευχή, να μελετάη λίγο από το Ευαγγέλιο, να ψάλλη, να μην έχη άγχος , αλλά και οι άλλοι να προσέχουν να μην την στενοχωρούν. Τότε το παιδί που θα γεννηθή θα είναι αγιασμένο και οι γονείς δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί του, ούτε όταν είναι μικρό, ούτε όταν μεγαλώση. Ύστερα, όταν γεννηθή το παιδί, πρέπει να το θηλάση, όσο πιο πολύ μπορεί. Το μητρικό γάλα δίνει υγεία στα παιδιά. Με τον θηλασμό τα παιδιά δεν θηλάζουν μόνο γάλα. Θηλάζουν και αγάπη, στοργή, παρηγοριά, ασφάλεια, και αποκτούν έτσι δυνατό χαρακτήρα. Αλλά και την ίδια την μητέρα την βοηθάει ο θηλασμός. Όταν οι μητέρες δεν θηλάζουν τα παιδιά, δημιουργούνται ανωμαλίες στον οργανισμό τους που μπορεί να οδηγήσουν σε μαστεκτομές. Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα. Τώρα πολλές μητέρες βαριούνται να θηλάσουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά. Η μάνα που τεμπελιάζει και δεν θηλάζει το παιδί, μεταδίδει τεμπελιά και στο παιδί. Παλιά τα κουτιά με το συμπυκνωμένο γάλα είχαν απέξω μια μάνα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι. Τώρα έχουν μια μάνα που κρατάει κάτι λουλούδια! Δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά , οπότε τα παιδιά μεγαλώνουν απαρηγόρητα. Ποιος θα τους δώση στοργή και αγάπη; Το κουτί με το γάλα της αγελάδας; Θηλάζουν από το « παγωμένο » μπουκάλι και παγώνει η καρδιά τους . Ύστερα, όταν μεγαλώσουν, ζητούν παρηγοριά στο μπουκάλι, στις ταβέρνες. Πίνουν, για να ξεχάσουν το άγχος, και γίνονται αλκοολικοί. Αν δεν πάρουν στοργή τα παιδιά, δεν θα έχουν να δώσουν στοργή, και πάει σχοινί-κορδόνι. Έρχονται μετά οι μανάδες: « Κάνε προσευχή , Πάτερ! Χάνω το παιδί μου ».

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Να εμπιστευτούν οι γονείς τα παιδιά τους στο Θεό

Ο Θεός έδωσε στους Πρωτοπλάστους , στον Αδάμ και την Εύα , την μεγάλη ευλογία να γίνωνται συνδημιουργοί Του. Στην συνέχεια οι γονείς , οι παππούδες κ.λ.π. είναι και αυτοί συνδημιουργοί με τον Θεό, γιατί δίνουν το σώμα. Ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να νοιαστή για τα παιδιά. Όταν βαπτισθή το παιδάκι , ο Θεός διαθέτει και έναν Άγγελο ,για να το προστατεύη, οπότε το παιδί προστατεύεται από τον Θεό, από τον Φύλακα Άγγελο και από τους γονείς. Ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά του και το βοηθάει. Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο οι γονείς απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Αν οι γονείς πεθάνουν, ο Θεός , και από ψηλά και από κοντά , αλλά και ο Φύλακας Άγγελος από κοντά , συνεχίζουν για πάντα να προστατεύουν το παιδί. Οι γονείς πρέπει να βοηθούν πνευματικά τα παιδιά , όταν είναι μικρά , γιατί τότε τα ελαττώματά τους είναι μικρά και εύκολα μπορούν να κοπούν. Είναι όπως η φρέσκια πατάτα. Λίγο αν την ξύσης , ξεφλουδίζεται. Αν όμως παλιώση , πρέπει να πάρης μαχαίρι να την καθαρίσης και , αν έχει και κανένα μαυράκι , πρέπει να προχωρήσεις και πιο βαθιά. Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά και γεμίσουν Χριστό , θα είναι κοντά του για πάντα. Και να ξεφύγουν λίγο, όταν μεγαλώσουν, λόγω της ηλικίας ή μιας κακής συναναστροφής , πάλι θα συνέλθουν. Γιατί ο φόβος του Θεού και η ευλάβεια, που πότισαν τις καρδιές τους στην μικρή ηλικία , δεν είναι δυνατό, ποτέ να εξαλειφθούν. Ύστερα, στην εφηβεία, που είναι η πιο δύσκολη ηλικία, η αγωνία των γονέων είναι μεγαλύτερη για τα παιδιά τους , μέχρι να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν. Οι γονείς τότε ας κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν, και ό,τι δεν μπορούν να το κάνουν , γιατί ξεπερνάει τις δυνάμεις τους , ας το αναθέτουν στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε και ο Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήση για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως . Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό , και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πη η μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου , δεν μ´ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισέ τα Εσύ». Μου έκανε εντύπωση προχθές στην αγρυπνία μια μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετήση. Βλέπω, είχε μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά. «Που είναι τα μικρά;», την ρωτάω. «Στο σπίτι , Γέροντα , μου λέει. Τέτοια μέρα θέλαμε να ´ρθούμε στην αγρυπνία και είπαμε με το σύζυγο: « Αφού σε αγρυπνία πάμε , δεν πάμε κάπου για διασκέδαση , ο Θεός θα διαθέση έναν Άγγελο να φυλάξη τα μικρά μας ». Σπάνια συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη , γιατί τώρα, όπως έλειψε η εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και η εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό. Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρη κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξη στα παιδιά λίγο καμμιά βίδα. Θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους . Και ενώ υπάρχει ο Θεός , που προστατεύει τα παιδιά και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός , αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι , φέρονται σαν να μην υπάρχη Θεός , σαν να μην υπάρχη Φύλακας Άγγελος , οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνωνται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψη τα παιδιά.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄

Νηστεία παιδιών

Γέροντα , παιδάκια πέντε-έξι ετών πρέπει να νηστεύουν πριν από την θεία κοινωνία;
Τουλάχιστον το βράδυ να έχουν φάει λαδερό φαγητό. Αλλά αυτό είναι και θέμα Πνευματικού. Καλύτερα η μητέρα να ρωτήση τον Πνευματικό , γιατί μπορεί το παιδάκι να έχη πρόβλημα με την υγεία του και να πρέπη λ.χ. να πιη γάλα. -

Γέροντα, ένα παιδάκι πόσο πρέπει να νηστεύη;
Αν το παιδί είναι γερό, έχη υγεία, μπορεί να νηστεύη. Άλλωστε τώρα υπάρχουν ένα σωρό τροφές νηστίσιμες. Παλιά τα παιδιά νήστευαν και όλη μέρα έτρεχαν και έπαιζαν, αλλά έτρωγαν πολλές φορές. Στα Φάρασα, την Μεγάλη Σαρακοστή όλοι, μικροί-μεγάλοι, έκαναν ενάτη. Μάζευαν οι γονείς τα παιδιά στο Κάστρο, τους έδιναν παιχνίδια, για να παίζουν, και στις τρεις το απόγευμα ,που χτυπούσε η καμπάνα για Προηγιασμένη, πήγαιναν και κοινωνούσαν. Έλεγε ο Άγιος Αρσένιος : « Τα παιδιά ,όταν παίζουν όλη την ημέρα, δεν θυμούνται το φαγητό. Τώρα που θα βοηθήση και ο Χριστός, δεν θα αντέξουν; » Και οι μεγάλοι, όταν δεν νηστεύουν, ελέγχονται βλέποντας τα παιδιά να νηστεύουν. Όταν μικρός δούλευα με τον μάστορά μου για πολύ καιρό σε κάποιο σπίτι και τρώγαμε εκεί, Τετάρτη και Παρασκευή έφευγα και πήγαινα να φάω στο σπίτι μου, γιατί αυτοί δεν νήστευαν. Μια φορά, Τετάρτη ήταν. Έφεραν να με κεράσουν μπακλαβά. « Ευχαριστώ, τους είπα , αλλά νηστεύω ». « Για δες , είπαν, μικρό παιδί να νηστεύη και εμείς μεγάλοι άνθρωποι να τρώμε ! ».

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μάθετε τα παιδιά να ζητούν τη βοήθεια του Θεού

Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση. Η εμπιστοσύνη στον θεό δίδει μεγάλη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι εγώ είμαι το παν. Αυτό ενισχύει τον εγωισμό. Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση. Τίποτε δε θα κάνομε κι εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Θέλει προσοχή όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά . Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: « Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος, είσαι τέλειος!.. .». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε , όμως , να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: « Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την χάρι Του ». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σε όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού. Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; « Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν». Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν. Τώρα ο κόσμος χάλασε. Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια. Μην το μαλώσουμε, μην το πιέσομε το παιδί. Μαθαίνει , όμως, έτσι και δεν μπορεί να αντιδράσει σωστά και στην πιο μικρή δυσκολία. Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος. Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά. Τα επαινούν διαρκώς. Τους λένε εγωιστικά λόγια. Δεν τα φέρνουν στο Πνεύμα του Θεού, τα αποξενώνουν από την Εκκλησία. Όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και πάνε στο σχολείο με αυτόν τον εγωισμό , φεύγουν από τη θρησκεία και την περιφρονούν, χάνουν το σεβασμό προς τον Θεό, προς τους γονείς , προς όλους. Γίνονται ατίθασα και σκληρά και άπονα, χωρίς να σέβονται ούτε τη θρησκεία, ούτε τον Θεό. Βγάλαμε στη ζωή εγωιστές και όχι χριστιανούς.

Από το βιβλίο « Λόγοι περί αγωγής των παιδιών »
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2004

Η ταλαιπωρία των παιδιών εξαιτίας των γονέων

Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τι να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.
Να εξετάση από πού ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς. Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια. Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά . Μπαίνει και ο εγωισμός και τους κάνει να μιλούν με αγανάκτηση ,ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό. Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα. Από την φοβία το κακόμοιρο τρέμει. Δεν μπορεί να μιλήση. Έπαθαν τα νεύρα του. « Έχει δαιμόνιο », της λένε και αυτή το αφήνει νηστικό ,για να φύγη δήθεν το δαιμόνιο. « Δεν του δίνω να φάη ,μου είπε, για να φύγη το δαιμόνιο » . « Βρε, είσαι στα καλά σου; Της λέω. Δώσε στο παιδί να φάη . Κοίταξε ,τα δικά σου δαιμόνια να φύγουν. Εσύ έγινες αφορμή και σακατεύτηκε το παιδί. Το παιδί δεν έχει δαιμόνιο. Τρέμει , γιατί φοβάται εσένα που το δέρνεις! Το κοινωνάς τακτικά; » . « Όχι » ,μου λέει. Άντε να συνεννοηθής!

Γέροντα, μήπως, επειδή μερικές φορές βρίζει, για αυτό λένε ότι έχει δαιμόνιο;
Βρίζει! Όταν με το ζόρισμα που του κάνει η μάνα πάη να το πνίξη, δεν ξέρει κι εκείνο τι κάνει μετά. Κρίμα το καημένο! Δαιμονισμένη είναι η μάνα του ,δεν είναι το παιδί. Πάντως θα δούμε παράξενα πράγματα την ημέρα της Κρίσεως! Στα χρόνια της ειδωλολατρίας οι μητέρες έκαιγαν τα παιδιά τους μπροστά στο άγαλμα του Μολόχ ,για να συμμετάσχουν στη δοξολογία προς τον Θεό! Αν γνώριζαν τον πραγματικό Θεό τι θυσίες θα έκαναν! Αυτές θα έχουν ελαφρυντικά την ημέρα της Κρίσεως, γιατί παρασύρθηκαν. Οι σημερινές όμως μητέρες με την αδιαφορία που έχουν για τα παιδιά τους τι ελαφρυντικά θα έχουν; Θα τους πη ο Θεός: « Εσείς γνωρίζατε τον αληθινό Θεό , βαπτισθήκατε , τόσα ακούσατε , τόσα μάθατε , ο Ίδιος ο Θεός σταυρώθηκε για να σας σώση, και τι κάνατε; Βαριόσασταν να πάτε τα παιδιά σας να τα κοινωνήσετε στην εκκλησία! Εκείνες νόμιζαν ότι ο Μολόχ είναι ο αληθινός Θεός και πρόσφεραν θυσία ακόμη και τα παιδιά τους. Εσείς τι κάνατε; » . Τα σφάλματα των γονέων τα πληρώνουν τα παιδιά! Μερικοί γονείς καταστρέφουν τα παιδιά τους , αλλά ο Θεός δεν είναι άδικος. Έχει μεγάλη και ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά που έχουν αδικηθή στον κόσμο αυτόν είτε από τους γονείς τους είτε από άλλους ανθρώπους. Όταν οι γονείς γίνωνται αιτία να πάρη στραβό δρόμο το παιδί ,
ο Θεός δεν θα το αφήση, γιατί δικαιούται την θεία βοήθεια. Θα οικονομήση έτσι τα πράγματα , ώστε να βοηθηθή. Να , βλέπουμε μερικούς νέους , αλλά και ηλικιωμένους ακόμη, πως κάποια στιγμή παίρνουν απότομα μια καλή στροφή. Θυμάμαι μια περίπτωση: Σε μια οικογένεια με δυο παιδιά , ο πατέρας , η μάνα και η κόρη ήταν άθεοι. Το αγόρι έμπλεξε πρώτα με τον μαρξισμό. Δεν αναπαύθηκε , πήγε στον Ινδουισμό. Δεν αναπαύθηκε κι εκεί , και ήρθε στο Άγιον Όρος. Ερχόταν συχνά στο Καλύβι, πήγαινε και σε άλλα Κελλιά. Οι γονείς του όλον αυτό τον καιρό « Χριστέ μου, Παναγία μου , φύλαξε το παιδί μας », έλεγαν. Αφού κάθισε ένα διάστημα στο Όρος και κάπως συνήλθε και δυνάμωσε πνευματικά ,γύρισε στο σπίτι του – γιατί δεν ήταν για τον Μοναχισμό- και βοήθησε πνευματικά τον πατερά και την μάνα του. Τώρα, βλέπω, ο πατέρας του πρώτος-πρώτος στέκεται στην αγρυπνία. Λέει τον Προοιμιακό στην εκκλησία , διαβάζει στο σπίτι τον εσπερινό , το απόδειπνο, την παράκληση. Πως τα οικονόμησε ο Θεός! Πήγε ο διάβολος να κάνη κακό , αλλά ο Θεός τα έφερε από δω-από κει και τους έφερε όλους σε λογαριασμό.
Και το κορίτσι, Γέροντα;
Κι αυτό σιγά-σιγά έρχεται σε λογαριασμό . Δίνει ευκαιρίες σο Θεός .

Γέροντα, μερικοί γονείς που αρχίζουν να ζουν πνευματικά σε μεγάλη ηλικία στενοχωρούνται που δεν έδωσαν χριστιανική αγάπη στα παιδιά τους, όταν ήταν μικρά.
Αν έχουν ειλικρινή μετάνοια και παρακαλέσουν τον Θεό να βοηθήση τα παιδιά τους, ο Θεός κάτι θα κάνη για αυτά. Θα τους ρίξη κανένα σωσίβιο ,για να σωθούν από την φουρτούνα στην οποία βρίσκονται. Ακόμη και να δεν παρουσιασθούν άνθρωποι ,για να τα βοηθήσουν, μπορεί και κάτι που θα δουν να συντελέση , ώστε να πάρουν μια καλή στροφή. Να ξέρετε , αυτοί οι γονείς είχαν καλή διάθεση , αλλά δεν βοηθήθηκαν μικροί από την οικογένειά τους και δικαιούνται την θεία βοήθεια.

Καμμιά φορά , Γέροντα, τα παιδιά ζουν πνευματική ζωή , αλλά συναντούν πολλές δυσκολίες από τους γονείς τους που είναι αδιάφοροι.
Για αυτά τα παιδιά ο Θεός φροντίζει περισσότερο από τα άλλα που έχουν γονείς που ζουν πνευματικά , όπως φροντίζει και για τα ορφανά.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αναγκαίος ο περιορισμός των παιδιών ως την ενηλικίωσή τους

Τα παιδιά πρέπει πάντα να αισθάνονται ως ανάγκη μεγάλη τις συμβουλές, ειδικά στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, για να μη γλιστρήσουν στον γλυκό κατήφορο της κοσμικής κατηφόρας που γεμίζει την ψυχή από άγχος και την απομακρύνει αιώνια από τον Θεό. Πρέπει να μπουν στο νόημα της υπακοής. Να καταλάβουν ότι στην υπακοή προς τους γονείς κρύβεται το δικό τους συμφέρον ,ώστε να υπακούουν με χαρά και να κινούνται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο. Βλέπετε, πως περιορίζουμε την ελευθερία του μικρού παιδιού; Το έμβρυο είναι περιορισμένο εννιά μήνες στην κοιλιά της μάνας του. Το νεογέννητο το βάζουν σε κούνια. Έπειτα από πέντε- έξι μήνες του βάζουν και κάγκελα . Αργότερα δεν το αφήνουν να μόνο του έξω, για να μη χτυπήση, να μην γκρεμισθή από καμιά σκάλα. Αν το αφήσουν ελεύθερο ,θα πέση και θα σκοτωθή. Όλα αυτά είναι απαραίτητα, για να μεγαλώση το παιδί με ασφάλεια. Φαίνεται ότι του στερούν την ελευθερία , αλλά δίχως αυτά τα μέτρα θα κινδύνευε να σκοτωθή από την πρώτη στιγμή. Τα παιδιά όμως δεν καταλαβαίνουν ,ούτε όταν είναι μικρά ,ότι χρειάζονται περιορισμό, αλλά ούτε όταν μεγαλώσουν ,ότι χρειάζονται άλλου είδους περιορισμό , για αυτό ζητούν ελευθερία. Τι ελευθερία είναι αυτή ; Ελευθερία για να κουτσουρευτούν; Με την ελευθερία αυτή φθάνουν στην καταστροφή. Πρέπει να καταλάβουν ότι , μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους , να πάρουν το πτυχίο τους, να ωριμάσουν, για να γίνουν σωστοί άνθρωποι , χρειάζεται κάποιος περιορισμός. Γιατί, άμα κουτσουρευτούν μια φορά, θα καταστραφούν. Πρέπει να αισθανθούν τον περιορισμό ως ανάγκη ,ως ευλογία Θεού. Να ευγνωμονούν τους γονείς τους που τους περιορίζουν. Να ξέρουν πως , ό,τι κάνουν οι γονείς, το κάνουν από αγάπη. Κανένας πατέρας, καμμιά μητέρα, δεν περιόρισαν το παιδί τους από κακότητα, έστω και αν του φέρθηκαν βάναυσα. Και αν οι γονείς σφίξουν λίγο παραπάνω τα παιδιά ,και σε αυτό μέσα κρύβεται η μεγάλη τους αγάπη. Από καλή διάθεση το κάνουν, για να είναι πιο συμμαζεμένα και να μην εκτίθενται σε κινδύνους. Μπορεί και ένας κηπουρός να σφίξη το δενδράκι που φυτεύει με σύρμα για περισσότερη σιγουριά και να το πληγώση λίγο ,αλλά ο καλός Θεός, όταν πληγώνεται ο φλοιός του δένδρου , κλείνει σε λίγο την πληγή. Και αν την πληγή του δένδρου κλείνη ο Θεός , πόσο μάλλον θα φροντίση για το πλάσμα Του! Αν δηλαδή οι γονείς έσφιξαν το παιδί λιγάκι παραπάνω και λίγο πληγώθηκε, δεν θα το θεραπεύση ο Θεός; Και τα παιδιά πρέπει να συζητούν με τους γονείς τους , να τους λένε τους λογισμούς τους. Όπως ο μοναχός στο μοναστήρι έχει τον Γέροντά του , στον οποίο λέει τους λογισμούς του και βοηθιέται ,έτσι και το παιδί πρέπει να έχη μια αναφορά στους γονείς. Κανονικά το παιδί πρέπει να εξομολογήται πρώτα στην μητέρα και μετά στον Πνευματικό. Γιατί, όπως όταν χτυπήση το παιδί το πόδι του ,οι γονείς πηγαίνουν μαζί του στο γιατρό και ρωτούν τι πρέπει να κάνουν ,για να θεραπευθή το πόδι ,έτσι πρέπει να ξέρουν και τι προβλήματα έχει το παιδί ,για να το βοηθήσουν. Αν το παιδί λέη τα προβλήματά του μόνο στον Πνευματικό, πως μπορούν οι γονείς να το βοηθήσουν, αφού δεν ξέρουν τι το απασχολεί;

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ´
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πως να ακούμε τα παιδιά

Όταν μιλούμε με τα παιδιά μας , πρέπει να τα ακούμε προσεκτικά . Μερικές φορές οι χριστιανοί ενήλικες ακούν τα παιδιά με μισό αυτί, εκτός κι αν μιλούν για τον Θεό. Πρέπει να ακούμε με προσοχή και προσευχή οποιοδήποτε θέμα απασχολεί το παιδί , ώστε η ευλογία του Θεού να φωτίσει κάθε πτυχή της ζωής του. Κανείς δε θα υποστήριζε ότι ένα παιδί μπορεί πάντα να διακόπτει οποιαδήποτε στιγμή μια συζήτηση και να απαιτεί την προσοχή μας όποτε θέλει αυτό, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο χρόνο και πόση ενέργεια διαθέτουν οι γονείς απλώς για να συζητούν και να ακούν τα παιδιά τους. Ακόμα και όταν είμαστε απασχολημένοι , οφείλουμε να διακρίνουμε πότε η ερώτηση ενός μικρού παιδιού είναι αρκετά σοβαρή , ώστε να αξίζει να διακόψουμε την εργασία μας , επειδή μπορεί να μη μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Μόνο όταν το παιδί φτάσει σε κάποιο επίπεδο ωριμότητας, είναι δυνατόν να αναβάλλουμε για ευθετότερο χρόνο μια σοβαρή απάντηση.Μερικές φορές είναι καλύτερο να απαντούμε σε μια ουσιώδη ερώτηση με τρόπο φαινομενικά πρόχειρο, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά τα οποία « αποτραβιούνται » , όταν η συζήτηση στρέφεται σε σοβαρά θέματα. Αυτό δεν είναι προσποίηση : η προσευχόμενη καρδιά μας είναι αυτή που θα μας δείξει πώς να μιλήσουμε προς όφελος του παιδιού.Όταν απαντούμε σε ένα παιδί , πρέπει να απαντούμε στο ίδιο το παιδί , και όχι για να μας ακούσουν οι άλλοι ενήλικες που είναι παρόντες και ίσως διασκεδάζουν ή εντυπωσιάζονται από τις ερωτήσεις του παιδιού . Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε αληθινές συνομιλίες με ένα παιδί , όσο κι αν αυτές είναι προσαρμοσμένες στο επίπεδο αναπτύξεώς του. Οι ενήλικες πρέπει επίσης να προσέχουν να μη δείχνουν ότι διασκεδάζουν με τον τρόπο που εκφράζεται το παιδί , αν υπάρχει φόβος αυτή η συμπεριφορά τους να χαλάσει τη συζήτηση . «Υπάρχει καιρός για γέλιο »
( υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για γέλιο, όταν κανείς ασχολείται με τα παιδιά ). Αλλά υπάρχει επίσης ο καιρός που πρέπει να προσέξουμε να μη γελιοποιήσουμε μια σοβαρή ερώτηση ή σχόλιο.

Από το βιβλίο « Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα »
Αδελφή Μαγδαλινή
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ
1994