Ο ρόλος των γονέων στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Είναι δύσκολο και χρειάζεται πολύ αγάπη και αγώνα , όχι μόνο για να αξιωθεί κανείς να γίνει γονέας , αλλά ιδιαίτερα στο να λειτουργήσει ως πρότυπο στα παι­διά τα οποία θα φέρει στον κόσμο. Ολοι επιθυμούν να γίνουν γονείς , να φέρουν δικά τους παιδιά στον κόσμο , ωστόσο , λίγοι αντιλαμβάνονται στην πραγματικότητα πόσο δύσκολο και συνάμα υπεύθυνο έργο είναι αυτό. Πολλοί γονείς αρκούνται μόνο στο να προσφέρουν υλικά αγαθά στα παιδιά τους , ώστε να μην τους λείψει τίποτα νομίζοντας , ίσως , αθέλητα τις περισσότερες φορές , πως ο ρόλος τους εξαντλείται και τελειώνει σ' αυτό τον σκοπό.
Ξεχνούν, όμως , ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα , αλλά έχει και ανάγκες ψυχικές , δύσκολα συνήθως να γνωρισθούν και να κατανοηθούν , ωστόσο αναμφισβήτητα υπάρχουν και μάλιστα διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο , από παιδί σε παιδί. Αλλωστε , κάθε άνθρωπος είναι ον μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Κάνουν τα πάντα για να μην στερηθούν τα βλαστάρια τους απολαύσεις της παιδικής ζωής και λησμονούν ότι οι ίδιοι πρέπει να γίνουν φάροι ζωής γι' αυτά , μεγαλώνοντας τα με επίγνωση των ιδιαιτεροτήτων τους και πραγματική αγάπη. Το μόνο περιβάλλον για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί είναι το περιβάλλον της ειλικρινούς και άδολης αγάπης. Αν αυτό πάψει να τροφοδοτεί τον θεσμό της οικογένειας , τότε η οικογένεια εισέρχεται σε μία φθίνουσα πορεία , αργοπε­θαίνει.
Οταν δυό άνθρωποι αποφασίζουν να δημιουργήσουν μία οικογένεια , οφείλουν να γνωρίζουν πως η συνένωση τους εις σάρκαν μίαν πρέπει να έχει κενωτική διάσταση , πρέπει το εγώ να γίνει εμείς , πρέπει ο εγωισμός του κάθε ανθρώπου που συγκροτεί την οικογένεια να θυσιαστεί στο βωμό της αγάπης προς τον άλλον. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της σχέσης των δυό ανθρώπων που μας δίνει ο Απόστολος Παύλος: «καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής , ... ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά» (Εφεσίους Ε', 25, 28). Αν το ζευγάρι δεν κινηθεί μ' αυτόν τον τρόπο μέσα στην οικογέ­νεια , τότε αρχίζουν οι προστριβές και οι αντιθέσεις , καρ­ποί του εγωισμού που δεν θέλει να μεταμορφωθεί σε αγάπη , αγώνα και σταυρό.
Ας πάψουν οι ανεύθυνοι γονείς να λένε «από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι», γιατί έτσι , βέβαια , τους συμφέρει , γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν πραγματικοί γονείς , υπεύθυνοι φορείς διαλόγου με τα παιδιά τους. Ας δώσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε , ας γί­νουμε όσο καλύτερα πρότυπα μπορούμε για τα παιδιά μας , ας τα μάθουμε να αγαπούν τον Θεό , τον συνάνθρω­πο τους , να σέβονται , να έχουν διάκριση , να μπορούν να ερμηνεύουν σωστά τον εαυτό τους μέσα από την αγάπη προς το Θεό. Με λίγα λόγια , να μην τα στερούμε από τις πνευματικές αξίες της ζωής οι οποίες είναι τόσο σημαντι­κές , όσο και αναγκαίες. Μας το λέει άλλωστε και ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή: «Μην παρωργίζετε τα τέκνα υμών , αλλά εκτρέφετε και θάλπετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Τελικά , το μήνυμα μπορεί να συνοψιστεί στο έξης: «Αγαπητέ γονέα , ακόμη κι αν δεν έχεις υψηλή μόρφωση η περίσσιους πόρους , πιστεύω ότι έχεις πολλή αγάπη μέ­σα σου για το παιδί σου και αυτή η αγάπη , ή πραγματική , σε κάνει να θυσιάζεσαι , σε περιβάλλει με υπομονή , σε βοηθά να μαθαίνεις από τα λάθη σου , να προσπαθείς συ­νεχώς να γίνεσαι όλο και καλύτερος μέσω του μεγάλου έργου που σου έχει αναθέσει ο Θεός διά της ζωής». Ο Χριστός είπε: «άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά. των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού». Πρέπει να γίνουμε όπως αυτά , άκακοι και αγνοί , διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών. Ας τα βοηθήσουμε να χτίσουν την ζωή τους κοντά στον Χριστό , γιατί μόνον έτσι θα είναι ευτυχισμένα και θα ανακαλύψουν την εσωτερική ηρεμία , άλλα πρωτίστως θα μάθουν να διαχειρίζονται την ζωή τους με σύνεση και θα σέβονται την ζωή των άλλων. Θα παίρνουν δύναμη από Εκείνον που είναι η ζωή και θα αντιμετωπίζουν κάθε δύσκολη στιγμή και δο­κιμασία με την πίστη τους.